bugün kendimden nefret ettiğim günlerden biri. İnsan ne kadar isterse istesin degisemez mi. ya hiçbir sıkıntım yok benim. en büyük sorunum bu. en zor olan... kendimle savaşıyorum. benligimle, genlerimle... hep mantıklı bir insan olmaya çalıştım. herşeyde mantık aradım. oldum da ama sakin, sınırsız birisi olamadım. çabuk ofkeleniyorum farkında olmadan. samsun'a gelince bu öfkeler azalsa da kırılmalar başladı çabuk kiriliyorum. ben bunu hiç sevmem. zayıf olmayı zayıf yönlerini göstermeyi hiç sevmem. ama yoruluyorum enerjik bitiyor. kaçmak istiyorum herşeyden. buraya geldiğimde tanıştığım ilk kıza ilk arkadasima bana alismasin diye tersledigim günleri hatırlıyorum. mantıklı bir davranıştı yine. çünkü çok samimi olursak alisirsa bana severdim onu duygusal bağ kurardim. herseyine karisirdim. ben bu sorumluluğu yaşamak istemedim. İyi yapmışım. ama etrafımda istemeden de olsa sevdiğim sayılı insanlar var. İyi bi kızım ben. kötü düşünemem. çok ince detaylari düşünürüm. bu insanlara alıştım. yanlarında mutlu oluyorum. güzel vakit geçiriyoruz. çok iyi kızlar hiç kötü davranışlarını görmedim. hatta onların yanında kendimi kötü birisi gibi hissediyorum. ama içlerinde aynı bi kaç davranisimiz olduğu için arada anlasamadigim bir arkadaşım var. yine zitlastik bugün. kirildim ve konuşmak istemiyorum. üstüne üstlük o da konuşmuyor. normalde ilk konuşmaya başlayan taraf ben olurum. bu sefer adim atmak istemiyorum. minik şeyler de olsa kırıldığım iki üç şey var ki bunlardan sonra bile ben normal konuşmaya başladım. cunku o adim atmadı.umursamıyor gibi... biliyorum kırıldığım konu küçük bişey ama buna rağmen bişey demiyor. ben zaten büyük şeylere kirilmam ki büyük bişey olsa gerçekten onemsemedigini ve arkadaş olmadığımızı anlarım. gerçekten bazı hatalarimin farkındayım. bu sefer hata yapmadım bundan eminim. İnsan sevdiğine kızar kırılır. İçime kapanmayi düşünüyorum. İyi gelecek sanki bana...

konuşmak istemiyorum ya

8 yorum daha var, göster