database
yazıyı okumadan önce dinleyebilecek olanların farid farjad - goleh pamchal parçasını açmasını istiyorum.....
kendi adıma gecenin son yazısını yazıyorum,değer verdiğim onlarca insanın değişmesinden midir bilmiyorum ama yarı yolda bırakan insanlara ikinci şans vermemek gibi huylarım var. yaşarken yaşamanın öldürdüğünü öğrendiğimden ; çiçekleri sevmem , manzara izlemek gibi bir huyumda yoktur. yağmurları severim. gökyüzünün gerçekten olması gereken bulutlu ve gri rengine döndürdüğü için. duyguların değeri olmadığını gördüğümden beri duygulara önem vermiyorum.dert sorun yazmaktan bıkmıyorum.nedense yaşantımda yazılacak bir mutluluğum olmadığından daha öncede yazdığım gibi beni mutlu kılıyor yazmak. neden hep karanlık hissediyorum bilmiyorum.sizde içinizde keder biriktiriyorsunuz. dünyanın sıkıntı merkezi içimizde bir banka mı ? sorunları görmezden gelerek elimden geleni yaptım hep. umursamam önemsemem elimden pek bişey gelmiyor çoğu zaman. dünyaya bakıp gülümsüyorum.herkes bir görevi yerine getirmeye çalışıyor. herkesin bir yaşantısı var.sürekli devam eden mutlu olma düzeni.kalem kağıt ellerimde yazıyorum ne yapacağımı bilmiyorum bi umut vardır elbet ama hayat sınavdı ve hepimiz bolca denendik.karanlık odama güneş vursa yüzüm güler mi ? yine bazen uzaklara dalıp gidiyorum. hayal dünyasında bir çözüm arıyorum. yıkılıyor her hayalim mutluluğa yaklaştığımda. bazen goleh pamchal'da ki hüznü görüyorum kendimde. 18 yaşında bu kadar yorulmuş olmaktan her seferinde korkuyorum. '' daha önünde yıllar var '' dediklerinde içimden yaşamayı isteyen kim demekten korkuyorum. dünyanın hiçbir güzelliğinden tat alamamaktan korkuyorum. babamın artık olmayaşından başımıza ne geleceğini bilmeyişimden korkuyorum. yutkunuyorum, parmaklarımda biraz daha ağırlık hissediyorum. gözlerimde babamı hatırladığımdan ötürü damlalar birikiyor. keman ses gittikçe daha da inliyor kulaklarımda.nefes almanın ne kadar zor olduğunu anlatamam.son raddesine bir ağrı var başımda.dikkatimi toplayamıyorum uyumak istiyorum ama sanki başımda bir yıkım var. gözlerim donuk , sanki ölüymüşüm gibi hissediyorum. gözlerim sanki benim değil. durum vahim yaşamaktan umudumu kesmiş gibiyim. herkese iyi geceler

Yorumlar

poseydon
dostum seninle yazilarimiz benzedigi kadar duygularımız da benziyor anlaşılan. zaten yazdığım yazilari görmüşsündur. ben öyle hemen toparlanmaya falan calismayacagim, zorlamayacagim bu konuda kendimi. bir deoradan yaralar acilmasin. yavaş yavaş duzelirsem duzelecegim. duzelmek bu duygu ve dusuncelerden kurtulmak istiyormuyum onu da bilmiyorum. ama bu aralar daha az nefes alıyorum. daha az yiyip daha az icmeye karar verdim. tasarruf moduna aldim kendimi .kitabima ve muziklerine gomulmeyi düşünüyorum ama onda da okumak istiyorum ama okuyasim yok gibi bilmiyorum. ilk defa böyle bu kadar boslukta kaldim .