damdakikemanci
dipteyim bir bataklık içerisinde... sonra biri geliyor seni bundan kurtaracağım bana güven diyor. tutuyor elimden kaldırıyor. her şey iyi hoş... bir gün geliyor kalbimden bir parça koparıp gidiyor. yine ben dipteyim. o kopan parçanın eksikliği ölüme bir parça yaklaştırıyor. derken biri daha geliyor... tutuyor elimden... İlk başta tereddüt ediyorsun. ama bir bakmışsın elimden tutup kaldırmış. İyi güzel yine mutlu oluyorum. hiç gitmeyecek gibi konuşuyor davranıyor. yine gün geliyor. o da bir hançer saplıyor kalbime. yine söküyor kalbimin bir parçasını. daha da batıyorum. geceler zindan oluyor. üzerine bir de ruh kanseri oluyorsun. bu bilinen kanserlerden değil. İlk belirtileri arasında mutsuzluk yatar. kronik şekilde mutsuz olursunuz. bir dakika önce gülerken bir dakika sonra ağlıyor olursunuz. mutsuz,hüzünlü,depresif olmaya alışırsınız. gündüzlerden nefret edip geceleri sevmeye başlarsınız. tüm şehir uyuduğunda uyanık olmayı,gün doğduğunda yatmayı alışkanlık haline getirirsiniz. sizi daha önceden tanıyanlar bu halinize sitem edebilirler amansiz vurdum duymaz olduğunuzdan sallamazsınız bile. kısa süreli asilikle baş gösteren soğukkanlılık ve bir nebze umut belirir. bu evrede aşırı derecede vurdum duymaz olursunuz ki,hani derler ya kesseler acımaz. İşte o haldedir. sonrasında bu duyguların yanına ölümden korkmamak hatta mümkünse hemen gelsin duyguları eklenir. İş işten geçmiştir. ruhunuz son nefesini vermek üzeredir. siz,ruhunuz değişmiştir. altın tepsi de bile sunulsa çok geç kaldın denilecek bir durumdasınızdır. artık hayattan tek beklentiniz ölümü hediye etmesidir… ve geldiğinde yüzünüzde bir gülümseme,gözleriniz açık son bulur…

Yorumlar

kirlibeyazkedi
murathan mungan , "son istanbul" romanında böyle bir şey der : "gövdem didik didik edilmiş; yüzlerce insan benden bir parça kopardı gitti. parçalarımı bütünlemek istiyorum . kendimi çıkarmak istiyorum ortaya." okurken çok hoşuma gitmişti, şimdi senin yazını okurken de bunu anımsadım. seni bataklıktan kurtaracak parça başka insanlarla gelmemeli çünkü insan aklı bu karışır. yanlış parçalar getiren insanlar olur seni bu yanlışlık değil de yanlış insanların kendini doğru gösterme çabası yorar. yorar evet artık yorgunsundur tüm zevklere , güzel şeylere hatta yaşamaya bile. ve gerçekten değişmiş fikirler mutluluk içimize saklı diye paylaşım yapan bir adam gün gelip ölümü beklediğini yazabiliyor. deniz bile fırtınadan sonra durgunlaşıyor , kıştan sonra bile bahar geliyor , en derin dertler bile an geliyor anı bile olmuyor o yüzden ne bu keder?