"İlk başta suya kanar gibi kandım, sözlerine inandım herkesin kalpten, çok içten. bu uykumdan uyanmak zaman aldı, uyandım uykusuzluk başladı aniden." sözlere bak , çok iyi , fazla iyi.. bazen bir şarkı açıyorsun , sen derdini anlatamadığında o şarkı senin yerine anlatıyor. bazen söze bile gerek duymuyor, içindeki suskun çığlıklar melodilere dökülüyor dinlettiriyor kendini. İnsanların sahteliklerini bir kere gördüğün zaman tekrar göz yumamıyorsun yapılanlara bile bile çıkar ilişkilerinin piyonu olmak istemiyorsun , rakibinin sonraki hamlelerini bildiğin için oyunu yarıda kesiyorsun hatta çoğu zaman oyuna bile girmiyorsun. sen değerli olduğunu kendine bu kadar vurgularken insanların seni değersiz uğraşlarında harcamasını kaldıramıyorsun. siteye bakıyorum birçok kişi yalnız olduğunu söylüyor. burada uykusundan uyanan çokca insan var , tekrar uyuyamayan ve uyumak istemeyen.. çoğu zaman okulda insanlarla konuşmadan eve geri dönüyorum , yemeğimi yalnız yiyorum , sevgili olan iki arkadaşım var onları seviyorum bana bazen eşlik ediyorlar sağ olsunlar onun dışında tek başıma kitabımı okuyorum. gelip benimle konuşan sınıfımdan kimse mi olmaz? samsun'da en büyük sıkıntım kız arkadaş grubu. kızla erkeğin arkadaşlığı bir yere kadar çünkü bunu çokca deneyimledik ve her konuda bana ancak iyi bir kız arkadaş yardım edebilir. lakin böyle bir ortamım oluşmadı . girdiğim gruplarda dedikodu sanki hayatın normal bir kaynağı gibiydi bu beni onlara uzak tuttu çünkü bugün bana başka birini anlatan yarın beni başkasına anlatabilirdi. bu şüphe ile kuracağım bir arkadaşlık ilişkisi sağlıklı temellere dayanamazdı. İnsanların dedikodularını gördükçe özel hayatımı kimseye anlatamamaya başladım. gündelik yaşantım dahi bana aitti. zaten ben okulda ve arkadaşlarım ile yaşadığım olayları erkek arkadaşıma , ailemi ise arkadaşlarıma anlatmama prensibini edindi idim öncelerden. bir erkek kızsal sorunlarda bunaltılmamalı sadece kendine ve ailene ait bir şeyleri anlatabilirdin. arkadaşlara ise aileni anlatmamalı idin çünkü aile kimsenin yorumlarına açık olmayacak kadar yüce olgu idi ve herkesin derdi kendineydi kimsenin kimseyi dertleri ile boğmaya hakkı yoktu.. ilk seneki arkadaş grubumu parasal anlamda beni kullanmaya çalıştıkları için bıraktım kimse kimseye destek çıkmak zorunda değildi. her şey helal olsun ama yeterdi süzdükleri. keskin bir şekilde kabuğuma çekildim. İkinci senemde eğitim fakültesinden bir arkadaş edindim ruhumun bu kadar uyduğu başka bir insan olamazdı , beni anlıyordu. günler boyu süren hararetli sohbetlerimiz , huzurlu suskunluklarımız oldu. her konuda beni anladı , ne zaman boğulsam arasam çıktı geldi. benimle bir gezdi, dertlerimi uzaklara yolladı. lakin o da beni yıktı. arkadaşlığı başka boyutlara taşıdı , amacını belli etti. her aradığımda gelmesinde, sahil boyu yürüyüşlerin başka konulara yürümek olduğunu belli etti. beni mahvetti. kendime gelemedim sınav zamanımdı ama ağlaya ağlaya memleketime kaçtım , kabuğumu çektim. bir erkek ve bir kızın arkadaş olmasının çok zor olduğunu o zaman anladım. benim içimde de ona olan bastırılan temiz hislerin onun ellerinde kir olduğunu görünce çıkardım attım içimdekileri. İnsanlarla aramda hep ince bir çizgi tutmaya çalıştım o çizgiyi silmeye çalışanlar kendi silgileriyle silinip gittiler. bu sene bir de sevgili mevzusu oldu aylarca yalvaran bir insanın gerçekten beni sevebileceği inancı oluşmuştu. ama unutmuşum yeni ayakkabı alan bir çocuğun eski ayakkabısını daha eve gitmeden ayakkabıcıda çıkarması gibi , daha sohbetimiz bitmeden başka bir sohbete girebilen büyük çocuklar olduğunu. gene de sahiplenilmek hoşuma gitmişti, güçlü görünmeyi kesip güçsüzlüğümü göstermek hoşuma gitmişti. ama kötü bir döneme denk geldi ilişki bakmam gereken hastalarım vardı her gün hastanede tahlil koştururken günün tüm saatleri ilk ilaç sabah 6 da son ilaç gecenin mi sabahın mı bilmem 1 inde olan ilaç takipleri yapmam gerekti eczaneden rapor koşturmam çünkü ilaçlar çok para idi çok üzgünüm ben bunlarla uğraşıyordum, gönlünü hoş edemedim dışarıda gönlünü hoş edecek onca kız vardı sen de haklıydın. seni tanıdığım zamanlardaki neşeli kız değilsin dedin hayatımda beni tanıdığın zamanlardaki gibi değildi dertlerim var dedim birini bile dinlemedin güçlüsün dedin dışarıda hoş sohbetler eden kızlar vardı. sonunda depresyona girdim .. ama o da bitti. artık sorunlarım da biraz uzaklaştı. hastaneye gitmekten okula gidemediğim bunalıma girip okuluma gidemediğim tüm zamanlar da gitti. artık okula gideceğim belki tek başıma yemek de yemem. bir şey değişir her şey değişir. gerçi o kadar da önemli değil o değil de ne kadar gereksiz insan tanıdık.