düşünüyorum da ne kadar da saçma yaşıyoruz hayatı. daha doğmadan aylar öncesinde başlıyor yaşam. gün geliyor beklenen oluyor ve etrafta bir sürü gülen yüz... bebeklik, çocukluk, ergenlik derken ardı sıra geçiyor zaman. ailesel ve çevresel birçok kültürle yoğurulmaya başlanıyoruz. kişisel gelişimden emekli maaşımıza, kullanacağımız kelimelerin seçiminden çocuğumuzun mesleğine kadar bizi derinden etkileyen bir eğitimle yoruluyoruz. sonra çıkıyoruz veliefendi'ye... okurken okul bitsin diye uğraşıyoruz. okul bitiyor para kazanmak için uğraşıyoruz. para kazanıyoruz daha fazlası için uğraşıyoruz. çok para kazanıyoruz araba da alıyoruz. bir bakıyoruz yaş olmuş 34. neyimiz var: eşimiz, çocuğumuz, işimiz, paramız, arabamız ve birkaç tane de akraba/arkadaş. yarış devam ediyor... ev alıyoruz, arabayı değiştiriyoruz, emekli oluyoruz... geçen her gün aleyhimize. zamana yetişemiyoruz çünkü. çiğ gibi büyüyor isteklerimiz ve ihtiyaçlarımız. yine bakıyoruz kendimize. 67 yaşındayız. belki bir evladımızın yanında belki de bir huzurevindeyiz. ayakta zor duruyoruz. hatta yürüyemiyoruz belki de. tansiyon hastasıyız. kan şekerimiz hiç düşmüyor. nefes alırken boğuluyoruz. aradan geçiyor 9 yıl daha. olduk mu 76. dünyadaki son dakikalarımız. geriye dönüp geçmişi yokluyoruz. yıllarca çalıştık. hep daha iyisini istedik. aza asla kanaat etmedik. sürekli başkalarının gözünden baktık dünyaya. etrafımızda olan bitene hiç bakmadık. kendimizden başka kimseye yarar sağlamadık. bencillikte sınır tanımadık. her anlamda dünyayla sınırlı kaldık. ve son kez nefes alırken.......... en önemli nokta da burası. peki sonra? sonrasını hiç düşündük mü?

sonunu düşünen kahraman olamaz. kahraman da olamadık. hepsi bu kadar.doğduk ,biraz yaşadık ve öldük. sonrası , sonsuz karanlık.

düşündüm ama baktim ki isin icinden çıkamıyorum, biraktim. düşünmeyi de düşünmüyorum tekrar. bu arada hic bir sey demeyecegim, haklisin da niye 34, 67 ve 76? :)

@poseydon yazarken aklıma gelmişti bu söz :) amacı kahramanlık olan kim var ki. çoğumuzun amacı bile yok. bahsettiğin o sonsuz karanlık korkutuyor beni. oradaki bir meşalenin teminatı bence dünya.
@onumarkamsobee rakamlar sembolik :) ben de çıkamıyorum. etrafıma bakıyorum ben de dahil olmak üzere herkeste bir telaş bir koşuşturma. maddiyat tavan yapmış zaten. daha fazla nasıl kazanırım diye yapmadığımız dolandırıcılık yok. İnsani değerlerimizi çekip koparmışız. ne anlayış kalmış ne merhamet. en ufak sebepten bile adam öldürebiliyoruz. birinin canını yakmak bu kadar mı kolay? evet kolay alt tarafı birer et yığınıyız ne de olsa. İnancı farklı olanlar için kendi adıma konuşuyorum. ortalama 70 yıl ömrümüz var ve geçmişe baktığımızda zamanın nasıl geçtiğini anlamiyoruz bile. bu ömür de bitecek sonunda. hatta tahminimizden çok daha önce bitecek. gün gelecek içtiğimiz bir su damlasının, yerini değiştirdiğimiz bir kum tanesinin bile hesabı sorulacak. İşin içinden çıkmak gerçekten mümkün değil. şairin de dediği gibi "kimileri yaşamak için ölür kimisi de ölmek için yaşar." biz ölmek için yaşıyoruz. yolun sonundaki güzellikleri görmezden gelip şu kısacık ömrümüzü de heba ediyoruz.

yolun sonundaki güzelliklere ulaşamayacaklarını düşünüyorlardır belki de. yani bir müddet sonra akillarina geliyordur ama baktilar ki zaten ulasamayacaklar, ayni tas ayni hamam devam ediyorlardir. bilmiyorum. ben mesela öyleyim sanirim. evet ayrica katılıyorum "insan hayatina verilen degerden eser kalmadiginda." bu bir şarkıda geciyordu. ben onu "kalmadi" olarak degistiriyorum. insanlar bazi seyleri düşünmüyorlar. düşünmeden hareket ediyorlar. bazisi pisman oluyor, bazisi ise olmuyor.