peki, içimi dökeyim..
bugüne kadar hep içine kapanık, utangaç ve de karamsar biri oldum. şişman olmanın getirdiği şeyler bunlar sanırım. bugüne kadar hiç sevgilim, sevenim olmadı. diğer insanlardan daha değersiz olduğumu düşünmeye başladım bir noktadan sonra. bırak seni tanımayanların dalga geçmesini, en yakınındakiler bile dalga geçer. neyse böyle işte. yıllar böyle gelip geçti. çevreme bakıyorum. herkes kendinden yana, vücudundan yana şikayetçi. herkesin bir derdi var. "ulan benim derdimin yanında seninki ne ki?" diyesim geliyor ama diyemiyorum. aklıma durumu benden kötü olanlar geliyor. susup kalıyorum öylece. şükretmek gerekiyor. benim derdimi yaşayanlar, bilenler beni iyi anlayacaklardır. yaşamayanlarsa gülüp geçeceklerdir. sadece "içini dök"ü görünce 3-5 bir şeyler yazmak istedim. rahatsız ettiysem kusura bakmayın.

hocam seni cok iyi anliyorum ama emin ol saydiklarinla kilolu olman arasinda bir bag yok (sevgili konusu haric)eger sikayetciysen zaten o kilolari atarsin bosuna kendine yuk etme.hayata bak abi universitedesin gez toz takil en iyi yillarimizdayiz bu kadar basit birsey icin kendini uzmene gerek yok.

6 yorum daha var, göster