peki, içimi dökeyim..
bugüne kadar hep içine kapanık, utangaç ve de karamsar biri oldum. şişman olmanın getirdiği şeyler bunlar sanırım. bugüne kadar hiç sevgilim, sevenim olmadı. diğer insanlardan daha değersiz olduğumu düşünmeye başladım bir noktadan sonra. bırak seni tanımayanların dalga geçmesini, en yakınındakiler bile dalga geçer. neyse böyle işte. yıllar böyle gelip geçti. çevreme bakıyorum. herkes kendinden yana, vücudundan yana şikayetçi. herkesin bir derdi var. "ulan benim derdimin yanında seninki ne ki?" diyesim geliyor ama diyemiyorum. aklıma durumu benden kötü olanlar geliyor. susup kalıyorum öylece. şükretmek gerekiyor. benim derdimi yaşayanlar, bilenler beni iyi anlayacaklardır. yaşamayanlarsa gülüp geçeceklerdir. sadece "içini dök"ü görünce 3-5 bir şeyler yazmak istedim. rahatsız ettiysem kusura bakmayın.

seni hiç a anlamıyorum ve kesinlikle katılmıyorum tabi bu kiloluluk hastalıkısa bu ayrı bir şey fakat değilse bundan rahatsız olman anlamsız istersen o rahatsız olduğun görüntünden kurtulursun kurtulan tanıdığım var kilodan dışarı çıkmak istemezdi şimdi allah var dalyan gibi çocuk oldu velhasıl kelam çirkinlik diye bir şey yok kardeşim insanlık ve bakım denen bir şey var gerisini tanımam çevrendekilerin o şekilde konuşmasına sen izin veriyorsun sen izin verme tepkini koy kimse bir şey diyemez her şey sende bitiyor !! :))

6 yorum daha var, göster