peki, içimi dökeyim..
bugüne kadar hep içine kapanık, utangaç ve de karamsar biri oldum. şişman olmanın getirdiği şeyler bunlar sanırım. bugüne kadar hiç sevgilim, sevenim olmadı. diğer insanlardan daha değersiz olduğumu düşünmeye başladım bir noktadan sonra. bırak seni tanımayanların dalga geçmesini, en yakınındakiler bile dalga geçer. neyse böyle işte. yıllar böyle gelip geçti. çevreme bakıyorum. herkes kendinden yana, vücudundan yana şikayetçi. herkesin bir derdi var. "ulan benim derdimin yanında seninki ne ki?" diyesim geliyor ama diyemiyorum. aklıma durumu benden kötü olanlar geliyor. susup kalıyorum öylece. şükretmek gerekiyor. benim derdimi yaşayanlar, bilenler beni iyi anlayacaklardır. yaşamayanlarsa gülüp geçeceklerdir. sadece "içini dök"ü görünce 3-5 bir şeyler yazmak istedim. rahatsız ettiysem kusura bakmayın.

bunun kilolalarınla alakası olduğunu düşünmüyorum çünkü aynı şeyi bende yaşadım 20 kilo verdim hala aynıyım hala sorunlarım var hala herşey berbat gibi bunun nedenin kilolu olman değil karakterin yani en azından ben öyleyim öyle olduğumu düşünüyorum

6 yorum daha var, göster