peki, içimi dökeyim..
bugüne kadar hep içine kapanık, utangaç ve de karamsar biri oldum. şişman olmanın getirdiği şeyler bunlar sanırım. bugüne kadar hiç sevgilim, sevenim olmadı. diğer insanlardan daha değersiz olduğumu düşünmeye başladım bir noktadan sonra. bırak seni tanımayanların dalga geçmesini, en yakınındakiler bile dalga geçer. neyse böyle işte. yıllar böyle gelip geçti. çevreme bakıyorum. herkes kendinden yana, vücudundan yana şikayetçi. herkesin bir derdi var. "ulan benim derdimin yanında seninki ne ki?" diyesim geliyor ama diyemiyorum. aklıma durumu benden kötü olanlar geliyor. susup kalıyorum öylece. şükretmek gerekiyor. benim derdimi yaşayanlar, bilenler beni iyi anlayacaklardır. yaşamayanlarsa gülüp geçeceklerdir. sadece "içini dök"ü görünce 3-5 bir şeyler yazmak istedim. rahatsız ettiysem kusura bakmayın.

bütün yaşadıgin herşeyde kilolarınla alakali bence. çünkü sen hep kiloluydun ve bu yüzden sende bunun altında pişip geldin günümüze. karakter bana göre dinamik bir şeydir. sürekli kendini yeniler fakat bazi durumda hep sabit kalır. sen zaten hep kendi dünyanda yani o dört duvar arasinda takılmışsin. o dört duvarin dışına cikana kadar sabitsin. ama o dört duvarin içinde kendinsin. bence kendin olmaya devam et. ben öyle yapiyorum. bir boka yaramiyor ama benden dolayi bana iyi geliyor. güzel kafalar yani.

6 yorum daha var, göster