bazen insan yoldan yabancı birini tutup bütün dertlerini anlatmak ister ya işte tam o psikolojideyim. şu anda derdimi sıkıntımı anlayacak kimsem yok. ben de buraya dökmek istiyorum müsadenizle.
insanın uzun yıllar boyunca dost arkadaş olduğu birilerinin değiştiğini görmesi ne kadar koyuyor bilir misiniz siz? dersin ki bu asla bunu yapmaz o benim en yakınım. ama asıl o en güvendiğiniz insan size en kötü şeyi yapar. belki de fazla değer verdiğimizden oluyo bunlar. ben kişilik olarak aşırı seven bi insanım. arkadaşlarımı gerçekten sahiplenirim. ama yok ben ne kadar sevdikçe onlar o kadar degisiyor. ben bunu görmekten çok sıkıldım gerçekten yıldım. ben insanların değiştiğini görmeye dayanamıyorum artık. belki de bu yüzden yalnız görünüyorumdur. biraz daha üzülmek istemiyorum. İnancım da kalmadı artık çıkarsız gerçek arkadaşlıklara. umarım sizi böyle kırmazlar sevgili dostlar.
sağlıcakla kalın.

bi yazı beni bı kadar net anlatabilir, kaderimiz bu da bizim, en azından doğru bildiklerimizden vazgeçmiyoruz

9 yorum daha var, göster