bugün sabah okula giderken tramvayda yazdığın bir yazıyı paylaşıcam ( telefon kullanmıyorum o yüzden ancak paylaşabiliyorum).... arkası kırık kalemim,replik defterim ve ben yine bir tramvay yolcuğunda takım oyunuyla yazıyoruz bunları.yeni hikayeler yazmak için yeni şeyler yaşamayı bekliyor ; onlardan ders çıkarıp sorunları ortadan kaldırmak istiyoruz.tramvaylarda hepiniz görmüşsünüzdür.bugün 3 aralık dünya engelliler günü. çevrenizde doğuştan yada kaza vb. olaylarda vücudun da engeller olan insanları ve bir günde olsa öyle olsaydınız gün içinde karşılaştığınız sorunları düşünmenizi istiyorum. rampaların önüne park edilmiş arabalar,yüksek merdivenler, duyarsız ve vurdumduymaz insanlar.bugün neler yaşayabilirsiniz düşündünüz mü ? vücutlarında ki engeller dolayısıyla zaten eksik olan insanlara diğer insanların nasıl eziyet ettiğini düşünmenizi istiyorum. İnsanlar kibirli, insanlar sorumsuz, insanlar düşüncesiz.hayatınıza ve elinizdekilere şükredin.belki sizin beğenmediğiniz hikayeniz bir insanın en büyük hayali.

beynimde dönen sarkilar ayri bak ama ya:d bazen birden gelirler. bir de bakmisim ben bunu herkesin icinde söylüyorum:d yazilarini okuyorum sonuna kadar. karmasik oldugu belli. baban yokmus. o yuzden karmasik. kontrol manyagi olman belki de buradan ileri gelmis olabilir.. benim de babam yok. yani aslinda öz babam yok. ama üvey babam var. uvey babam da oz babam yerinde. o yuzden son mesajina girmemistim. diyecek bir şeyim vardi da anlatamazdim. ki zaten ne desem bos olurdu.. al iste bak bu mesajin altinda öbürünün konusunu girdim, yine anlatamadim:/

10 yorum daha var, göster