İyi akşamlar dedikoducular. bugün arkadaşın biri ile konuştuğumuz için yazmak istedim. sistem öylesine bozdu ki bence. insanları paraya mahkum eden ve parayı ellerinde tutanların olduğu bir sistem haline geldi. bir kağıt parçasının bir etten daha değerli olduğu, insanların ortak bir şekilde üretebileceği ürünler için para ödedikleri bir sistemdir bu. İnsanın haklarını çiğneyen, öğrencisine, çocuğuna, kadınına, erkeğine karşılıksız elini uzatmanı engelleyen bir sistemdir bu. düşüncelerime katılabilirsiniz veya saçma dersiniz bilmiyorum ama. yazmak istedim size.

günaydın. köleler buna razı ama. omü ye hiç girmiyorum. ülkenin yansıması orada.

boşuna dememişler "özgürlüğün baş düşmanı halinden memnun kölelerdir" diye

atatürk'ten sonra ne çektiysek bu kölelerden çektik. korku ve cehalet bu toprakların kanseri.

bu toprakların kanseri korku ve cehalet. umarım güzel günleri genç yaşımda görürüm. yoksa yaşamayı düşünmüyorum. bana ait olan topraklarda insanca yaşayamayacaksam?

lanet olsun dostum, bu çok klişe bir serzeniş. bize daha epik şeyler lazım.

korkuyu besleyen şey de zaten cehaletin kendisi bence. İnsanlar cahil oldukları için korkmadan yaşayamıyorlar.
klişe olup olmaması önemli değil ki benim için. bugün bir arkadaşla aramda geçen konuşmaydı ve ona anlatamadım bu durumu. İçimde kalmıştı, o yüzden yazdım