yazarfencelebi
ve hikâye yı alel acele bitirmek zorunda kaldı yazar oysa ne zordu yazar olmak kendi hikayesinde, yazar denmezdi zavallı adama oysa yazar kadını iki kalemiyle adama geri dondurebilirdi ama yaşananlar öyle garip ilerliyordu ki hem baş kahramanıydı hikâyenin hem yazarıydı adam oysa işler çok kolay olmalıydı, yoksa yazılan hiçbir roman gerçek olamaz mıydı ? yada kimse kendi hikâyesini yazmamış miydi.? garip garip dusunmekten başka çaresi kalmamıştı ... 200 sayfa olmuştu hikâye ve bir bölümün daha sonuna gelmisti. hayatın onun üzerindeki planlarını yazdığını farketti adam aslında . çok büyük işin altına girmişti , bir yandan yazıyor bir yandan olanları hayretle izliyordu . şimdi ne olacaktı ne garip bir hikâye olmuştu bu yazacak pek bir şey kalmamış ama yaşanacak çok şey vardı. henüz 22 yaşındaydı oysa adam 22 yasında 200 den fazla sayfa ne yaşamış olabilirdi. ve daha hayat başlamamış denecek zamanindaydi. usulca kapattı defterini. kaleminin ucu bitmişti zaten hem de yazmaya başlayalı bir yılı geçmişti hikâyeyi biraz bekleyecek hayatın ona neler yapacağını gorecek daha sonra devam edecekti yazmaya ... ama çalışmıştı bir kere yazmadan duramiyordu elinden gelse surekli yazacaktı .. ama okunuyordu kimse hikâyeyi belki de okumayani çok bir hikâye olduğundan bu kadar rahat yazıyordu. kafası karışıktı yazarfencelebi nin oturdu koltuğuna sahil kenari ndaki tek kişilik evinde karşısında daktilosu yanan mumuyla daldı derin düşüncelere ve yazacak kadar mantıklı şeyler gelmiyordu aklına içindeki bunalımı anlattı o da bu kez okunacağı belli belirsiz bir yere...

Yorumlar