kayipgalaksi
"sönsün her şey. bitsin şu gün. uyumak istiyorum. İçimdeki onca gürültüye sabrım kalmadı. sussun her şey. tahammülüm yok kendime. katlanamadığım ama kurtulamadığım şu an silinsin artık. yoruldum." kafkaokur dergisinde okuduğum bu satırlar eski beni hatırlattı. İnsanlardan kaçmak için her zaman uykuya sığınırdım. bu dünyadaki insanlarla değil de kendi dünyamdaki hayali karakterlerle konuşmayı, dertleşmeyi, gülüp eğlenmeyi tercih ediyordum. bu da beni giderek suskunluğa itiyordu. çevremdekiler konuşurken ben sessiz kalmayı seçerdim. ya dinlerdim ya da dinliyormuş gibi yapardım. ağzımdan çıkacak her harfin her kelimenin onlar için değersiz olduğunu bilirdim. susardım. İlgilenmezdim. bir an önce eve gitmeyi, yemek bile yemeden direkt yorganı kafama çekip düşler arasında gezinmeyi isterdim. ardında da güzel, rahat bir uyku. şuan tam da ihtiyacım olan şey. ama uzun süredir uğradığı yok gerizekalının. bir zamanlar kollarının arasından ayrılmazken şimdi sana hakaret etmek istemezdim ama üzgünüm. gerçek bu. artık gecenin bir vakti veya sabaha karşı ikide bir uyanmak istemiyorum. senden sadece bunu istiyorum. çok mu şey istiyorum sevgili uyku? ki zaten gündüz sana ihtiyaç duymuyorum artık. gündüz gelme gece gel :d çok ciddiyim lan sevgili uyku, güldüğüme bakma sakın! ciddi olmak gibi bir yeteneğimin olmadığını ikimizde çok iyi biliyoruz. bak etme eyleme bu gece lütfen gel! başım ağrıyor ulan uyumam lazım benim. lütfen! şimdi niye geliyorsun? erken daha! git çabuk! son bir şey söylemem gerek. aklımı dağıtma benim. ne söyleyecektim ya? ha evet buldum. odın bu sefer oldu mu? bak hem yorum yaptım hem alıntı yaptığım yeri yazdım hem de uzun yazdım. daha ne yapayım demi?

Yorumlar

kayipgalaksi
@president istediği gonderiye istediği yorumu yapabilir. seni ilgilendirmiyor.