saçlarım, akmış gözlerim ve 3 haftadır nerdeyse kulağımdan hiç çıkarmadığım küpelerimle, sevimli pijamalarıma rağmen korkunç durumdayım. arkadaşlarımla vakit geçiricem diye başlayıp şu iki üç günde o kadar saçma şey yaşadım ki. arkadaşlarımın yanında olmam hiç bi şey ifade etmedi. düşününce balkona çıkıp bu soğukta oturup ağlayasım geliyo o yüzden düşünmüyorum. en azından kötü kısmını. mazoşist gibi davrandığımı farkettim sonunda ve kendime şaşırarak bıraktım bazı şeylerin peşini. duygu karmaşasından yorgun düştüm artık sadece eve gidip dinlenmek istiyorum.