biz insanlar niye böyleyiz ki ? hep kötü şeyleri düşünürüz, hep bir sıkıntı buluruz ve hep şikayet ederiz. sahi biz neden böyleyiz ? biraz da güzel şeylere kafa yorsak, sabahlara kadar sevinçten sigara yaksak mesela(sigara kullanmıyorum). denizin mavisi, bulutun grisi, ağacın yeşili kalsa hep içimizde. ne olur yani bi kere de şöyle sevinçten ağlayarak gece geçirsek? niye hep olumsuz için birşeyler yapıyoruz aklımızdan çıkaramıyoruz ve unutamıyoruz ? kuşların uçuşuna, bülbülün ötüşüne hayranız ama hangimiz hava da uçan kuşa dikkatli şekilde baktı ki ? hayır yani bu kadar mı aşığız göğün mavisine ?