allegra
bugun basımdan geçen bir hadiseyi paylaşmak istiyorum sizinle.atakumda biraz işlerim vardı hallettim sahilden türkişe kadar yurüdüm.acikmistim iyice .hızlı adımlarla eve doğru giderken icimde yine isyan bayrakları çekilmişti ulan genemi makarna yicez şimdi diye soyleniyordum.migrosun önünden geçerken kısık bi ses işittim.döndüm 7 8 yaşlarında bi erkek çocuk..
abi 1 liran varmı dedi sesi titriyordu o gözlerindeki masumuyet.. korku..
konusamadim lan.kelimeler dugumlendi.
hep denk geliyoruz cevremizde ama bu baskaydi.cebimdeki tüm parayı verdim gözlerini kaçırarak aldı .yurudum biraz ..
o orda olmamaliydi.dayanamadım geri dondum kafasini oksadim abicim bak benden korkmana gerek yok buralimisin sen evin nerde annen baban varmı dedim.var abi dedi buraliyimm biraz aşağıda oturuyorum dedi.niye burdasin diyemedim.. diyemedim..
yapabilecegim bisey varmı abicim senin için çekinme soyle hadi dedim yok dedi gülümseyerek..
peki dedim dikkat et kendine.. eve doğru tekrar yöneldim biraz önce yasadiklarim hayattaki benim için önemli olan daha doğrusu benim öyle sandığım herşeyden önemliydi. nasıl bir duzendi bu ..o cocugun yaşıtlarıyla kahkahalar atarak oynadığı oyunlarda bulması gerekmiyomuydu kendini.
bu oyun fazla ağır değil mıydı o bedene..
mutfak alışverişi yapacaktık yok dedim bugün olmasın bugün icim kaldırmaz
en azından bugün düşünelim biraz ..
hayat çok zor ulan yaşamak nefes almak pahalı yazabildiklerim bu kadar sadece.şükür edelim be kardeşim her halimize şükür.

Yorumlar

allegra
nolursa olsun dayanamadım kızlar ya 😥
ne biliyim kendi yaşantımızda bakıyoruz bide bölgeleri görünce için parçalaniyo insanın.