berelideli
İyi akşamlar dedikoducular.tabi böyle bir şey mümkünse. bu yazıyı yazarken yanımdan ayırmamaya çalıştığım maça beyi yine baş ucumda, sıradan olmamasının en büyük özelliği ise üzerinde şairlerden parçalar olması. eksiksiziz. hadi başlayalım. ama başlamadan önce bir soru. nasılsınız gerçekten ?
ben, bir çok insana klasik gözükebilecek bir insanım mesela. ama dediğim gibi gözükebilecek. gözüken değil. egoist olarak yorumlanabilir fakat elimde olsa kendi beynimin mükemmelliğinde bir kadınla evlenmek isterdim. mükemmellik göreceli bir kavram olduğu için rahatlıkla kullanabileceğimi düşünüyorum. çünkü benim için ben, diğer insanlardan daha özelim. ee elbette sizler için de siz öylesinizdir. hani okuyan olmuştur belki " bizi delirttiler" demiştim. etkisi olan olaylardan bazıları da budur belki de.
İnsanların dış görünüşünüzden ziyade zekanıza hayran kaldığını düşünün. İnsanlara bir şey söylediğiniz zaman sorgulamaya başlayabiliyorlar veya "düşünmeye" başlıyorlar. yaşınız fazla olmamasına rağmen sizden büyük insanlar, yaşıtlarınız, sizden küçük olanlar sizden tavsiye isteyebiliyorlar. eee hepimizin başına gelir bu diyebilirsiniz. doğrudur da belki. ama genellikle tavsiye için gelinen kişi olursanız, iyi hissedersiniz. "hatta mükemmel bir duyguymuş bu" hissine kapılırsınız. kendinizle veya başkası ile olan her şeyde farklı açılardan bakıp zekanızı daha da geliştirebilirsiniz. peki bunların ardından yalnız kalırsanız? evet yalnızlıktan bahsediyorum. kalabalık içinde ve kendi içinizde yalnız kalmaktan. delirmez misiniz ?

Yorumlar

berelideli
@kafamihissetmiyorum kesinlikle hepimiz mükemmeliz. hani orada da belirttiğim gibi "benim için ben diğer insanlardan daha özelim, elbette ki siz de sizin için öylesinizdir" dememin sebebi buydu. o kalabalık içinde yalnız olma duygusuna aşina olmak, seni rahatça anlamamı sağlıyor aslında. ayrıca düşüncelerin ve açık bir şekilde ifade etmen de çok güzel. şapkam olsaydı şayet, sözlerinin karşısında saygı ile çıkartırdım.
senin soruna gelecek olursak, tükenmiş bir karadeniz var içimde. hâlâ deli dolu ama yorgun, o hırçın ve delilik duruldu. bazen büyük bir yangın için ufak bir kıvılcım yeter ya hani, belki de o haldeyim. o ufak kıvılcımı arıyorum. açıkçası nasıl ifade edersem edeyim tam olarak ne halde olduğumu bilmiyorum. yorgunluktan ölüyorum ve dinlenemiyorum uzun zamandır diye başlayabilirim falan ama eksik kalıyor yine. ya da tembel bir insan olduğum için, üşenmiş de olabilirim. bilemiyorum. ama hepsinin dışında net bir şey varsa, o da şudur. sıyırdım.