biz insanlar hayatı bir hikâye bir roman gibi yaşarız. kimi zaman tamamlanmış kimi zaman yarım kalmış. genellikle tamamlanmamış bir romana benzer hayat. çünkü biz insanlar sürekli nasıl yaşayacağımızı, nasıl öleceğimizi ve bunların ihtimallerini düşünerek yaşlanırız. ya da bazı sınırlar içerisinde yaşarız. bunu ateşten bir çembere benzetebiliriz. bu çemberin dışına çıkmaya çalışsak yanarız. böylece hayatı yaşayamadan gideriz. başkalarının düşünceleriyle yaşamak, onların çizdiği sınırlara uymak yerine kendimiz olmalıyız..