o kadar berbat bir haldeyim ki... okulum, ilişkim (ki artık ortada bir ilişki kalmadı sanırım) her şey çok boktan. ne bir amacım, ne de bir hedefim var. resmen boş bir hayat yaşıyorum. evet biliyorum çok gereksizim. ama beni böyle olmaya iten şeyler oldu. her yaşanmışlık bir şey katmak yerine hep bir şeyler aldı benden... ve tükendim sanırım. yazmıyor artık kalem... ne yeni günleri, ne de yeni hayalleri, umutları, sevinçleri... siz siz olun, kendinizden ödün vermeyin. en değerli daima kendinizsiniz. sizin hayatınız her şeyden çok çok önemli. hiçbir şeyin tekrarı yok. dolu dolu keşkeler, pişmanlıklar kaplamasın hayatınızı. sonra benim gibi salak saçma, gereksiz, boş bir insan olursunuz. hiç mi hiç istemezsiniz. zaten kim ister ki? ben de istemedim. amaan başladım yine saçmalamaya. kafasını ütülediklerimden özür diler, iyi geceler dilerim efenim.

evet ciddiyim. ama böyle devam edip etmeyeceği konusunda şüphelerim var. hayat gerçekten mücadele edilmesi çok güç bir şey...

1 yorum daha var, göster