annemi rüyamda gördüm ve tam sarıldığım anda lanet alarm çaldı. boğazımda bi düğümle uyandım. öyle garip bi his ki hem görmek istiyorum ama görünce de kendimi toparlayamıyorum hatta bu yüzden fotoğraflarına bile bakamıyorum. görmeyince de aklımdan çıkmıyor ama yaşıyor gibi gelmiyo en azından. o iyi mi ne halde nerelerde bizden haberdar mi? beni affetti mi? öyle çok cevapsız soru var ki..nefes alamıyorum.

öncelikle kaybın için derin üzüntü duyduğumu ve senin için sabır dilediğimi bilmeni isterim. vedalar hep zamansızdır. yarım bırakır insanı. ancak bu durumda yapılabilecek kendini mutlu etmeye çalışmaktır. hayata daha emin adımlarla yürümektir. sen ne kadar güçlü, ne kadar mutlu olursan, kaybettiğin de o kadar huzurlu ve mutlu olacaktır. unutma o seni herzaman bi yerlerden izler. ve sen gülümsedikçe mutlu huzurlu olur. birbirimizi tanıyamasakta kayıtsız şartsız yanındayız dostum. güzel pazarlar.

5 yorum daha var, göster