geçti sandığınız şeyin aslında geçmemiş olduğunu anladığınız an var ya... heh işte allah kimseye yaşatmasın o anı.

İnanıp inanmadığımdan pek emin değilim doğrusu. ama inanmış olsam bile bir anda bu kadar acıtması normal bi durum mu?

bende öyle umayım bari. İnşallah dediğin gibidir çünkü en başa dönmekten sıkıldım artık. yoluma bakmak istiyorum. hayatımın merkezine başkalarını değil de kendimi koymayı başardığım gün daha mutlu olacağıma inanıyorum. umarım en kısa zamanda başarabilirim bunu. dua et sende bana @odin 😊

filozof gibi konuştun yine 😊 mantıklı konuşuyosun bu inkar edilemez. en büyük hatam başkalarını kendimden önde tutmaktı, yine benzer bir durumla karşılaşsam aynı şeyleri yapar mıyım? yapmam sanırım. ben kendime acımadığım için başkaları da bana acımıyor zaten. akıllanma vakti geldi sanırım, çabalarım boşa çıkmasa bari

başından sonuna kadar haklısın, ben bu kadar iyi ifade edemezdim kendimi. tecrübe insanın sahip olduğu en kıymeyli duygulardan biri. bu tarz olaylar yaşamasaydım hala saf salak bakıyor olacaktım hayata. ama şimdi daha emin adımlarla ilerlemek istiyorum. senin de dediğin gibi 'acaba bu kişi benim yaptığım fedakarlıklara değer mi?' diye sorgulamalı insan. ben hiç sormadım bu soruyu kendime. ama derler ya hani 'bir musibet bin nasihatten iyidir' diye, benimki de o hesap oldu biraz. keşke bunları yaşamasaydım da ders falan çıkarmasaydım dediğim zamanlar olmuyor değil. ama yaşadıklarımdan ders aldığım için de mutluyum. her ne kadar geçse de arada yokluyor işte böyle 😊

anladığım kadarıyla sende bu konularda bayağı tecrübe edinmişsin. İnsanın böyle zamanlarda yol gösterecek birine ihtiyacı oluyor, destek olduğun için teşekkür ederim. çok sosyal bir insan olduğum söylenemez, belki de bu yüzden çok sık böyle dalgalanmalar yaşıyorumdur. İklim başlı başına bir etken zaten, ruh halini anında değiştirebilme gücüne sahip. elimizden geleni yaptıktan sonra hakkımızda hayırlısı deyip köşemize çekilmek lazım. sonuçta hiç bir acı sonsuza dek sürmez dimi

umutsuzluk değil aslında benimkisi, bu acı çekme işi biraz bağımlılık yaptı sanki bende. tipik melankolik haldeyim yani. ama zor olan kısmını atlattım geri kalanını da başarabilirim. İnsan geçmişinden kaçamaz hiç bir zaman biliyorum ama 'unutmak değil de belki hatırlamamak mümkündür' havasındayım ben. kafamı meşgul edecek şeyler bulduğum zaman bunu da başaracağıma eminim. hatırlamayacağım o zaman ya da en azından şimdi olduğu kadar çok gelmeyecek aklıma.