İyi geceler dedikoducular. veya siz bunu ne zaman okursanız, ona göre çevirin işte selamlamayı. bu aralar okumakla yetiniyorum. geceleri bazılarınız gibi uyuyamıyorum ben. düşüncelerle boğuşurken sızıp kalıyorum. dün hepsini bırakıp kaçayım dedim ki yapamadım. uykusuzluk ve bipten bir geceye vardı sonu. benim kafa gidik artık. hee toplarım ama. yazılarını sevdiklerim öncelikli olarak ve geri kalan bütün insanlar. can-ı gönülden soruyorum. peki siz gerçekten nasılsınız ?
(not : r11 de inmeye çalışırken birilerine dalmış dazlak birini görürseniz, ifşa oldum demektir. çünkü, bu ruh hali beni iyice sinirli yapıyor ve binmeyi-inmeyi bilmeyen "insancıklar" ile sonum çok iyi olmayacak)
(not 2 : kendinize güzel davranın. "bipe" batmışlar ülkesinin kral-ı olabilecek bir deli söylüyor bunu size)

ben de yapamıyorum. genelde sızıp kalmak oluyor benim ki. tüm gece ve gündüz ayakta durmak bir yerden sonra seni zayıflatmaya başlar bence. rahatsız edici düşünceler biraz daha artar gibime geliyor. en güzeli, seni ayakta tutabilecek minimum uyku ile durmak olabilir belki. hem uyuyor uyku ihtiyacın "en azından bir kısmını" gideriyorsun. hem de uyanıkken enerjinin büyük bir kısmı yerinde oluyor.

12 yorum daha var, göster