değersiz dünüm bugünüm. bahsettim sizlere haftaların ne kadar boş olduğunu... saat 04.49 kafamın içinde dönen binlerce sorun. durum vahim, günleri saymaktan bunalıma girdim.şafak çok ve gözümde garip bir kızıl tonu. uykum yok, şuan öyle zor yazmakta ki ellerim. kaç kere anlattım hatırlamıyorum, kaç kere yitip gitti kağıt kalem önünde saatlerim. ders almıyorum sanırım en büyük dersim de buydu. güzel şeyleri görmezden gelmiyorum. beni mutlu eden hiçbir şey bu aralar sanırım yerinde değil. ne aşkı bulmuş vaziyetteyim nede kumarda kazanmış gerçi anlamam da zaten.aile yaşantım her zaman olduğundan daha zor 18 yaşında sorumluluk alamazken bir kız kardeşe baba olmak ? okulda 2 gün önce en yakınım dediğin insanı bugünlerde tanıyamamak ve çokta iç karartıcı senaryolar içinde olup sürekli terk edilen olmak. maddi açıklarla boğuşup ay sonuna gelindiğin de hesaplamalarla geçen haftalar. ayrıca trabzonspor da bu sene berbat. burada dertli şeyler yazdığımız da günleri böyle geçirdiğimizi düşünüyorsunuz sanırım. ama böyle değilim/değiliz. İçeride kopan fırtınaları kimse bilmiyor. bir nick'in altında kimsenin tahmin etmediği yaşantıları yaşıyoruz, başa çıkıyor ve devam ediyoruz. hayatımdan yada kaderimden hiç memnun olmadım ama hiçbir zaman da isyan etmedim. olacak olan buymuş deyip yoluma devam ettim elbet. sorun karamsar olmam yada güzellikleri görememem değildi ; asıl sorun bir şeyleri değiştirmek için isteğimin olmamasıydı. yani üzgün olabilirim mutsuz olabilirim evet bunları düşünmesem bir şeyleri değiştirebilirim ama buna gücünün olup olmaması mesele. ailemiz için dışarıda yada evde yeterince güçlü durup güç harcıyoruz ama konu kendimize geldiğinde kendimiz için yapabileceğimiz değişimlere gücümüz kalıyor mu ? İşte cevaplanması gereken soru bu. herkese iyi geceler....