bu aralar canım hiçbir şey yapmak istemiyor. ne yediğimden zevk alıyorum ne gezdiğimden ne de giydiğimden.artık müzik dinlemez oldum. resim çizmiyorum, kitap okumuyorum. sosyal medyadan da iyice sıkıldım.hergün "o" çıksın gelsin diye bekliyorum.umudum da tükenmeye başladı. bu genç yaşımda 80li yaş sendromuna girmek üzereyim. bana yardım edin lütfen.

ama neden böylesin.yapacak ne de çok şey varken sen umutsuzluğumu seçtin yani

çok yoruldum beklemekten. hergün evinin önünden geçiyorum.İki ay önce gördüm en son. çevremde herkes o kadar mutlu ki çoğu kez kötü biri miyim diye düşünüyorum. sonra iki damla ıslatıyor yanaklarımı. çaresiz hissediyorum.