İki saate yakın bir süredir kahvenin birinde oturmuş yağmurun durmasını bekliyorum. aslında umurumda olmaz çıkar eve kadar ıslana ıslana yürürüm. hatta bundan belki haz bile alabilirim. fakat nolur nolmaz, belki bir yerde soluklanırım diye yanıma montaigne'nin denemeler kitabını almıştım. İşte burada tüm rehin gibi kalışlarım kitabım ıslanmasın diyedir. aslında buraya eve geçince yazmayı düşünüyordum. ama gelin görün ki, okey taşlarının katlanılmaz sesleri arasında iki sayfa bir şeyler okumaktan daha öteye geçemeyip kendimi burada buldum. bu iki sayfada ise montaigne'den yeni bir şey öğrendim. meğer gülerken ve ağlarken yüzümüzde beliren çizgiler birbirlerinin aynısıymış. herkese daha güzel bir gün dilerim.

iki tane siir kitabi aldim ben. orhan veli bütün siirleri ve nazim hikmet son siirleri diye iki kitap :) okuyacagim. ben siir severdim. ama öyle okumazdim. nadiren gördükçe okurdum :) kitabi kosmadan kurtaramazdin sanirim, dimi? :) burada durmus sanirim. bakalim biz gidene kadar yagmazsa kötü.. :)

20 yorum daha var, göster