tutunamiyoruz
İki saate yakın bir süredir kahvenin birinde oturmuş yağmurun durmasını bekliyorum. aslında umurumda olmaz çıkar eve kadar ıslana ıslana yürürüm. hatta bundan belki haz bile alabilirim. fakat nolur nolmaz, belki bir yerde soluklanırım diye yanıma montaigne'nin denemeler kitabını almıştım. İşte burada tüm rehin gibi kalışlarım kitabım ıslanmasın diyedir. aslında buraya eve geçince yazmayı düşünüyordum. ama gelin görün ki, okey taşlarının katlanılmaz sesleri arasında iki sayfa bir şeyler okumaktan daha öteye geçemeyip kendimi burada buldum. bu iki sayfada ise montaigne'den yeni bir şey öğrendim. meğer gülerken ve ağlarken yüzümüzde beliren çizgiler birbirlerinin aynısıymış. herkese daha güzel bir gün dilerim.

Yorumlar

tutunamiyoruz
oh ne güzel, tam istediğin gibi. elbette gitmezsin :) aslında pek bir şey de yapmadım. çok geç yatıp erken bir saatte kalktım. direkt yorgun başladım zaten güne. annem pazara gitmiş:) aradı, ona yardım ettim. eve girmemle çıkmam bir oldu. biraz doğupark sahilinde yürüdüm. ordan dolmuşa binip bir arkadasimi ziyaret ettim. sonra yuruyerek eve geçeyim dedim. yağmur bastırdığında dolmuşa ters bir yerdeydim. sonrasını biliyorsun zaten kahvehane falan :) sıkıcıymış di mi:)