İki saate yakın bir süredir kahvenin birinde oturmuş yağmurun durmasını bekliyorum. aslında umurumda olmaz çıkar eve kadar ıslana ıslana yürürüm. hatta bundan belki haz bile alabilirim. fakat nolur nolmaz, belki bir yerde soluklanırım diye yanıma montaigne'nin denemeler kitabını almıştım. İşte burada tüm rehin gibi kalışlarım kitabım ıslanmasın diyedir. aslında buraya eve geçince yazmayı düşünüyordum. ama gelin görün ki, okey taşlarının katlanılmaz sesleri arasında iki sayfa bir şeyler okumaktan daha öteye geçemeyip kendimi burada buldum. bu iki sayfada ise montaigne'den yeni bir şey öğrendim. meğer gülerken ve ağlarken yüzümüzde beliren çizgiler birbirlerinin aynısıymış. herkese daha güzel bir gün dilerim.

ben de şimdi ıslanmak için dışarı çıkıyorum, dinlenmek güzel bir hayal olarak kaldı:) kıramayacağım bir arkadaşım aradı bir yerlere gidelim diye. o bira dedikçe, ben rakı dedim, kazandım da galiba:) akşam ah'lar ağacı hazırda dursun :)

20 yorum daha var, göster