şu sıralar kendimi çok yalnız hissediyorum.çıkıp gitmek istiyorum,kimseye haber vermeden,kimsesizliklere.yalnizlik cok zor geliyor insan icindekileri dokecek paylasacak birilerini ariyor yanında.ozellikle geceleri icimi bir sıkıntı kaplıyor,uyuyasim gelmiyor gecenin karanligiyla icimin karanligini yaristiriyorum.goz kapaklarim gözlerimi kapatmis oluyor ama icimdeki bosluklari kapatacak bir kapak yok sanırım.İnsanlar kötüler.gercek anlamda kötüler.herkes çıkarcı ve bencil.herkes samimiyetsiz gelmeye başlıyor.sanırım yine eski gunlerime dönüyorum.icime kapanmayi istemiyorum çünkü böyle zamanlarda içim gercekten hic de huzurlu olmuyor.