merhaba arkadaşlar. dün o patlamayı ogrendigimden beri araştırıp okuyorum. kızıyorum sövüyorum ağlıyorum üzülüyorum korkuyorum. bende bi ankaraliyim. sevdiklerime yakın çok yakın. sorun şu ki ankara da değil başka bi yerde de olsa çok canım yancakti. çünkü o patlamada ölen yaralanan insanlar masum ve o insanlarin ailesi kardeşi bekleyeni var ya. şu saate kadar hiç bir sosyal medyadan bişey yazmadım yazamadim. ne diyebilirdim bilmiyorum başımız sağolsun mu hep başımız sağolsun dedik sonra bi daha dedik bi daha... ben bi daha başımız sağolsun demek istemiyorum. bu konuyla ilgili öyle çok konusmak istiyorum ki tüm samimiyetimle buraya yazmak istiyorum. o ölen küçükten büyüğe tüm insanlar için tek suçları kizilayda olmalarıydı ki ben de sınava girsem sınavdan sonra mutlaka giderdim.kızılaya gittiğimizde polis görmeye aliskindik çünkü eylem olurdu bi etkinlik olurdu ya da baska bişey. ama bu patlamalara toplu ölümlere alışmak istemiyorum. alismiyacagiz. bi gün bu patlama ya bize ya da sevdigimiz insanlara zarar verecek. bunun tekrar olmaması için elimden gelebilecek ne var bilmiyorum. biseyler yapmak istiyorum hepimiz bişey yapmak istiyoruz birlik olmak ve bu yaptığım şey öylesine bi protesto olmamalı polisin susturacagi değil hepimizin yan yana olacağı ve biseyleri değiştirecek protesto yapmalıyız. güçlü durmamız lazım. eskisi gibi olsun istiyorum patlamadan sonra annemi arayıp herkes iyi mi diye tekrar sormak istemiyorum. sevdiklerimiz için vatandaslarimiz icin bi şeyler yapalım çocuklar. bu cinayetlere alismayalim..