bugün cıktık arkadaslarla az bi canlı müzik yaptık. sohbet muabbet falan güzeldi iyi geldi acıkcası. sonra arkadasları bıraktım eve dogru sahilde giderken yine o karın ağrısı. arkadas çok büyük şoklar acılar atlattım ben ama altından bi şekilde kalktım. dedim ki bundan sonra hayatım gülmek ve eğlenmek üzere kurulu. ee tamam güzel hakkaten de öyle yapıyorum gülüyorum eğlenıyorum ama o eski tadımı bulamıyorum. eskıden cok daha içten gülerdim çok daha hissederek eğlenirdim. şimdi hep ağzımda o kekremsi tad... geçicek mi bilmiyorum. yaşamaya uğraşıyorum işte. bir ara onuda beceremiyordum. yaşıyoruz be abi bu da bişeydir :) diyerekten emre aydın ın bi şarkısında geçen sözler bu zamanlarda aklıma geliyor onuda söyleyeyim... gülüşlerim vardı benim. ben kimim ben nerdeyim ? tam karşıya geçerken, bıraktığın o el benim... hayırlı cumartesiler ahali :)