o kadar denedim ki sevmeyi. o kadar çok bekledim ki sevilmeyi. sonuç ne peki? hüsran mı? tam olarak bilemiyorum. hangisi gerçekti? gerçekten hissettiğim neydi? ben mi bilemedim sevmeyi? yoksa öğrendiğim sevgi, ilk gördüğüm ve yaşadığım aşk mı yanlıştı? sahi tam olarak neydi aşk, sevgi? neyden kaçıp neye, kime sığınıyordum? beni ele geçiren, tüm hayatımı kaplayan duygular neydi? yalansa, o halim kimdi? bensem eğer yalan değildi. ama şuan yok hiçbiri, hiçbir şey yok. aslında çok saçma ve gereksizmiş. her şey kıymetsiz ve değersizmiş. o zaman yaşamaya değer hiçbir şey yok. şu yazdıklarım bile saçma belki de. çok karışığım, karmaşığım. ya beni çözecek, çözebilecek şey ne? İlgi miydi beklediğim, yoksa küçük bir çocuğun gözündeki şefkat bekleyen bir bakış mıydı benim içimdeki? yolunda gitmeyen şeyler var evet. peki gerçekten ne yolunda gidiyordu ki, gitmeyen şeylerin farkına vardım? neyse ben kaçtım. her zaman ki gibi yine yeniden bir yerlere, belki de birilerine...

@foreveralone demek istedigim o degil tek taragli cabadan bahsediyor karsi taraf ne kadar geliyosa o kadar gitmeli insan o bir seniki fedakarlik yapinca o hic yapmiyo sen hep fedakarlik yapiyon denge korunmali diyorum ayrica cidden kendi kendine yetemeyen insanlar ve karsidan beklentisi vok ust duzey ve mutlulugunu ona baglayanlar daha az mutlu oluyor hep o yuzden denge taraftariy bunu bn yapadim ordan biliyorum :)

23 yorum daha var, göster