o kadar denedim ki sevmeyi. o kadar çok bekledim ki sevilmeyi. sonuç ne peki? hüsran mı? tam olarak bilemiyorum. hangisi gerçekti? gerçekten hissettiğim neydi? ben mi bilemedim sevmeyi? yoksa öğrendiğim sevgi, ilk gördüğüm ve yaşadığım aşk mı yanlıştı? sahi tam olarak neydi aşk, sevgi? neyden kaçıp neye, kime sığınıyordum? beni ele geçiren, tüm hayatımı kaplayan duygular neydi? yalansa, o halim kimdi? bensem eğer yalan değildi. ama şuan yok hiçbiri, hiçbir şey yok. aslında çok saçma ve gereksizmiş. her şey kıymetsiz ve değersizmiş. o zaman yaşamaya değer hiçbir şey yok. şu yazdıklarım bile saçma belki de. çok karışığım, karmaşığım. ya beni çözecek, çözebilecek şey ne? İlgi miydi beklediğim, yoksa küçük bir çocuğun gözündeki şefkat bekleyen bir bakış mıydı benim içimdeki? yolunda gitmeyen şeyler var evet. peki gerçekten ne yolunda gidiyordu ki, gitmeyen şeylerin farkına vardım? neyse ben kaçtım. her zaman ki gibi yine yeniden bir yerlere, belki de birilerine...

sonuç evet aynı ama bunun sebepleri farklı oluyor insanlarda yani sebep sebebi doğuruyor ve herkes tabiki mükemmel değil sen çok üstüne düştüğün için de öyle yapıyor olabilir. bi taraf birşey yapınca diğer taraf duruyorsa bu insanlar hayatında sevgisiz kalmamış insanlar bence. aslında gariptir az vakit geçirince daha iyi olabilirsiniz insanlar herşeyi beraber yapıp 2 haftaya sıkılıyorlar gerisi sonra monoton denilen kavrama giriyor

23 yorum daha var, göster