o kadar denedim ki sevmeyi. o kadar çok bekledim ki sevilmeyi. sonuç ne peki? hüsran mı? tam olarak bilemiyorum. hangisi gerçekti? gerçekten hissettiğim neydi? ben mi bilemedim sevmeyi? yoksa öğrendiğim sevgi, ilk gördüğüm ve yaşadığım aşk mı yanlıştı? sahi tam olarak neydi aşk, sevgi? neyden kaçıp neye, kime sığınıyordum? beni ele geçiren, tüm hayatımı kaplayan duygular neydi? yalansa, o halim kimdi? bensem eğer yalan değildi. ama şuan yok hiçbiri, hiçbir şey yok. aslında çok saçma ve gereksizmiş. her şey kıymetsiz ve değersizmiş. o zaman yaşamaya değer hiçbir şey yok. şu yazdıklarım bile saçma belki de. çok karışığım, karmaşığım. ya beni çözecek, çözebilecek şey ne? İlgi miydi beklediğim, yoksa küçük bir çocuğun gözündeki şefkat bekleyen bir bakış mıydı benim içimdeki? yolunda gitmeyen şeyler var evet. peki gerçekten ne yolunda gidiyordu ki, gitmeyen şeylerin farkına vardım? neyse ben kaçtım. her zaman ki gibi yine yeniden bir yerlere, belki de birilerine...

önceden bu eksikliği hissettim çünkü kafa yapım farklıydı şu an bambaşka bi yapıdayım. benim olayım belkide küçük bir çocuğun mızmızlığı gibi sanki. şimdi hiçbirşeyi istemiyorum o kapı kapalı ben istediğimde kimse gelmedi millet istediği zaman ben niye kabul edeyim diyorum yaşadıklarımdan sonra bunu söylemek benim hakkım. biri o kadar erkek arasından yokluğa düşecek benim kapı açık olacak bana gelecek bunu ben kabul etmem etsemde mutlu olmam. o yüzden evlilik düşünmüyorum diye aileme anlattım durumu. yatağa zaten tek giriyoruz hiç olmadı içeriz sşdlfkşsdlf

23 yorum daha var, göster