"sen neden hic konusmuyorsun?" bütün bir hayatımı bu soru üzerine kurabilirim. neden bu kadar sorun oluyor benim suskun olmam? anlatacak ilginç bir seyim olsa ben zaten konusurum, susmam hatta(gerçi klasik elestirilir miyim tribinide devreye sokarsak susabilirim yine de). ayrıca ne anlatabilirim ki? bak ışte millet konusmaya trilyonlarca konu bulur, hatta 1 dklik konuyu yağlar ballar 1 saatte anlatir. bense kesilmiş film gibi. konusmaya bir konu bulana kadar da beynimi patlatirim. sonra gelsin sessizlik. düşünün sırf bu sessizlliklerden korktuğum için(korkmak evet) kimseyle başbaşa kalmak istemem. önceden bu kadar sıkıntı olmuyordu ama yurtta odada 2 kişi olunca... siniftaki hoşlandığı kiza açılmaya çalışan erkek çocuğu gibi hissediyorum bazen kendimi. neden insanlarla konuşmakta bu kadar zorlaniyorum? belkide ortak bir nokta bulmam gerektiğini düşündüğüm içindir. ee insanlari sıkmak olmaz sonuçta. ha birde bu durum yazarken tersine dönüyor. resmen iç sesimin çenesi düşüyor. ya da evde. susmam hic.(su an kendimi bir şeylere ikna etmeye çalışıyorum sanırım)belki iletişim kurma konusunda eksiklerim vardir bilmiyorum. belki de içine kapanık bir insan oldugumdandir. neyse su an susmam gerektiğini düşündüm çok yazdim gibi bir his var icimde. susayim ben en iyisi😶güzin abla köşesi sona erdi.

konuşunca da çok konuşuyor derler.. konuşmak için ilginç bir konu olmasına gerek yok, arkadaşlarınla ufak tefek paylaşımlar yapabilirsin,sende biliyorsun
seni anlayabiliyorum fazla ince düşünüyor olabilirsin ve aynı senin de dediğin gibi ortak nokta bulamaya çalışıyorsun, ama bunu susarak bulamazsın,benim düşüncem, konuşmak istiyor hemde istemiyorsan konu bulmakta zorlanıyorsan soru yönelt, karşındaki konu bulsun onu dinledikçe onaylar ya da onaylamazsın,bende işe yarıyor, deneyebilirsin akışına bırak

9 yorum daha var, göster