genelde dik durmaya çalışırım. ama uzun dönemdir yaşadıgım şeyin doruk noktasındayım sanki. artık yalnızlık tak etti sanırım. kahvem ve kitabım yetemiyor artık bana. yanıma bir kişi daha gerek gibi hissediyorum. ama aradıgım özellik ne bilmiyorum. aslında tam olarak eksikligini hissettigim şey iyi bir arkadas mı yoksa donanımlı bir sevgilimi bilemiyorum . bu psikoloji beni yanlışa iticek farkındayım. yorumu olan varmı

@ikizler @hector sorun yalnızlık. bu şehir bu insanlar beni buna itti. ne geyi yapabiliyorum ne ciddi bişey konuşabiliyorum. tüm gayesi ders olan yada hiçbirşey olmayan boş insanlar toplulugu gibi bulundugum ortam. gerçekden lise hayatımı özlüyorum. derdim varken dizinde yatabilcegm kız arkadasımızda olurdu cok bunaldıgımızda dertlesicek erkek arkadasmızda. İnan ki pskologa gözükücem nerdeyse bendemi sıkıntı var diye. aramıyorum sevgili falan . kendime bakıyorum vucutda calısıyorum kitapda okurum kendimi gelistiriyorm kız bulmak sorun değil ama güvenmek arzu ettigin donanımı heycanı vermesi o kdr uzak geliyorki. garip biseyler işte kendmi cıkmazda buluyorum tam bu noktada. sorgusuz sualsiz dinlerdm arkadaslarmı en uc noktada güvenir konusurlardı dert bölünür parçalanır yok olurdu. burada onun eksiklgini cok yasıyorum. enerjm de kalmadı acıkcası hicbseye

14 yorum daha var, göster