cocki
merhaba omü'lü lakin üniversiteyle alakası olmayan küçük bir kasabada yaşam mücadelesi veren sayın çarşamba mağdurları... arkadaşlar bence biz hayatımızın bir noktasında çok büyük bir yanlış yaptık diye düşünüyorum... ben ki horozları tavukları ve inekleri sadece belgesellerde gören biri horozların ve tavukların bütün türlerini gördüm, dersin ortasında mööleyen inek seslerini duyuyorum şahinin her rengini, tarihi köprüde yanımdan uçanı bile gördüm çok tuhaf ki hepsine çok alıştım hayır gitsem gerçekten özleyeceğimi düşünüyorum ki ilk gün valizimi hiç açmadan gitmeyi planlayan ben kendimi tanıyamıyorum. üniye gelmeden ki hayallerim ve hayatımın arasındaki uçurum beni mutsuz etmiyo artık... bazen çingene mahalelerinden geçiyorum o virane evin çocuklarının gülüşleri var işte o zaman utanmıyo değilim kendimden.. ve daha çok şey var anlatılacak... kötü başlayan ön yargılarım beni çok farklı bir yere sürükledi belki... şikayet etmeyin yaşadığınız yere. en azından hayal edin mesela tarihi köprüden geçerken eskiden atlı arabaların geçtiğini hayal edin yinede siz bilirsiniz ister sevin ister sevmeyin bu memleketi zorla sevdirecek kendini size bunu unutmayın...

Yorumlar

Gerekovic
işte benim hissettiklerimi anlatan bir çarşamba'da okuyan insan daha. ben kendimi mağdur olarak sadece şu hukuk fakültesi olayında sayıyorum. diğer türlü o çingen mahallesi dedikleri yerleri seviyorum ben. ana yolda git demelerine rağmen gecenin 10unda onlara güvenip oralardan yürüyorum. o köprünü akşamki manzarası ise bir başka güzel. hiç de geçiş düşünmedim buradan geldiğim sene. bu sene düşündüm. o da özel sebeplerden, ilçe ile alakası yok. alıştım buralara. eve gidince cidden buraları özlüyorum. "ben evime gitmek istiyorum" diyorum yurtta kalmama rağmen :)