anonim
yine bir yalnizlik feryadı ama bunu gerçekten yazmam gerekiyor.yoksa ağlamaya başlayacağım.omü'de çok mutsuzum. sene başından beri her şeyi yalnız basima yapıyorum. tam anlamıyla kimseyle samimi olamıyorum. zaten içine kapanık bir insan olduğum içinde bu tür girişimlerde de çok bulunamiyorum. sene başında nasilsam hala aynı durumdayım. gerçekten bu durumdan çok bunaldim. okulu bırakmayı bile düşündüm. universite beni daha da icime kapanık biri yaptı. sürekli kendimde hata aramaya kendimi eksik görmeye basladim. bu yüzden de kendimi ister istemez insanlardan uzak tutmaya basladim. sanki sonsuza kadar bu yalnızlığa mahkummusum gibi geliyor. gerçekten gulmeyi çok özledim.(bu arada cidden görünmez olduğumdan suphelenmeye basladim.)

Yorumlar

orlito
arkadaşım herşey senin elinde özgüvenini yüksek tut bu başlıca bir kuraldır. yüzünde daima gülümseme olsun bu sana olan önyargıları kırar ve seninle iletişime geçmeye başlarlar. sınıfa girdiğinde veya herhangi bir yere günaydın tünaydın merhaba selam gibi kelimeler kullan emin ol şuanki halinden çok daha iyi olacaksın olmadı psikolojik destek alabilirsin