omü'den mezun oldum geçen dönem. nasıl bir okuldan mezun olduğumu geçen gün hatırladım. dolmuşa bindim üstümde sabah sersemliği ayak koycak yeri bile zor buldum. kalmak tam önünde bir ton parfüm kokan bir kız yanımda kulaklığında sabah sabah son ses rock müzik dinleyen bir adam öteki yanımda garip bakışmalar terlemeye başlayan ellerim. oturanlar şanslı ve huzurlu ayaktakileri hayatta tutan bir demir borusu. herkesin nefesini kapının açılınca içeri girecek oksijen miktarına göre aldığı bir ortam. minibüsün bir hızlanıp yavaşlaması ile bulanan mide ve dahada azalan oksijen miktarı. tüm bunlar olurken kapı açıldı ve arkadaki yerlere ilerleyelim arkadaşlar dedi şöför ah dedim bizim dolmuşçularda böyle derdi. her dolmuş bana seni hatırlatır omü. :(

kötü şeyleri anlattın onları mı özledin :d