kafayı yiyecem sanırım. o kadar çok özledim ki. özledim derken bile içimden bir şeyler kopuyor. ve en acısı da bu özlemenin bitmeyeceğini biliyo olmak. yemin ederim içim yaniyo. mafoluyorum. sayfalar doldurdum defterlet kitaplar. yetmiyo. keşke yanımda olsa diye ağlamaktan içim yandı. aileme yalan söylediğim ilk sebebim ve gram pişman değilim. gene olsa gene yaparım. yaninda olabilmek için her şeyi yapardım. bir saniye için bile her şeyi göze alırdım. yine elini tutardım. omzunda uyurdum. yine sakallarını severdim yine nefesim kesilene kadar öpüşürdüm. ama hiç biri olmuyo. yapamıyorum. yemin ederim kafayı yiyecem. küçükken babam terketmişti bizi. annemi hiç mutlu göremedim ben. şimdi o da gitti. bu nasıl olabiliyo bilmiyorum ama o da terketti. ben niye toprağına sarılıyorum niye yok niye niye. yemin ederim kahroluyorum içim çürüdü. ya ben bunu nasıl anlatacağımı da bilmiyorum nereye anlatacağımı da bilmiyorum. ona sevdiğimi hissettiremediğim her an için kendime kızıyorum. keşkelerle doldum. hayatım bi babamın bide kirpi sakallımın mezarında geçiyo. nasıl düzelicem bilmiyorum. deliremiyorum da ölemiyorum da. anlatmakla hiç bi bok değişmiyo ama seviyorsanız gidin her şeyi yapın. hem aileniz hemde sevdiğiniz için. yemin ederim pişman olursunuz. ben pişman olmanın ötesinde kahroluyorum. ama yok olamiyorum kahretsinki yok olamıyorum.

namazımı kılıyorum okumadığım dua bırakmıyorum emin olun. beni namaza başlatanda o. babama dualar göndertende. ama şimdi aynılarını ona yakmak içimi yakıp kül ediyo gibi. bunlar hiç bitmicek ve bende annem gibi mutsuz yaşayacağım ki buna yaşamak denmiyo. nefes alınmıyo @free @bitmishaziran olaylar allahın karariyla ama ben bu acıya güç yetiremiyorum. @bosphorus

2 yorum daha var, göster