en çok birşeyleri düşündüğüm hatta dalıp gittigim zamanlar hep kahve yaparken ki zamanlardır. ama bu sefer farklı gozumden akan istemsizce yaşlar, bogazimin dugumlenmesi bu sefer dusundugum sey cok derin. sırf ayrılalı bu kadar gün oldu diye hesaplamamak icin ayın kaçı olduguyla ilgilenmedim o gittigi gunden beri. hatta oyle birsey ki sınav takvimine bile bakmadim yarin ne sinav var diye sorardim millete. sinavda tarihi yazmak zorunda kaldigimda bugun ayın kaçı diye soruldugunda beynim sanki otomatikman biteli kac gun oldu diye saymaya basliyordu yeniden. ve ben uzerinden su kadar gecmis gideli bu kadar oldu demek istemedim hic. cunku oldugu yerdeydi kalbimdeydi gitmemisti. kalbimdeyken gittigi gunu saysam ne saymasam ne? bu kadardir onsuzum demek koyuyordu hep. hala benimleyken gittigini yedirememek, inanmamaktı benimki. zaten onsuz gecen hic bir gunde birsey ifade edemezdi benim icin. ve demin bir yandan kahve yapip bir yandan telefonuma bakarken tarihi gordum. gecen sene bugun onun ilk mesajiyla uyanmistim. herseyin baslangici olan gun tam da bugundu. o kadar garip ki gunlerden aylardan kacarken gormemek icin direnirken bugunu bizzat gormek o kadar acı bisey ki. sen kac kac oyle bir an da yakalan ki tum dunya tekrar basina ayni sekilde yikilsin. yani diyecegim o ki ne kadar kacarsaniz kacin bazen yine gercekler yuzunuze vurur.. çok özledim be adam seni, yine gelsen ya bugun tam da simdi...

numarani silmemesi bile biseydir bence @bitmishaziran defalarca odamda aglayip aglayip gozyasimlarimi silip annemlerin yanina gittigimi bilirim. cok zor seyler ve yine her seyden kacip yine bi umut sevdigin insana tutunuyosun belki bi umut iste

6 yorum daha var, göster