foreveralone
yarı karanlık bir ortamda yanımda hafif bi ekran ışığı ile aynada ki yarım yamalak görünen halime bakıyordum. yüzüm. yüzümün en sevdiğim tarafı (bana göre) sol tarafı. sol gözüm sağ gözümden sol kaşım sağ kaşımdan daha güzel yüzümün sol faulü sağ faulümden sol köşesi de sağdan daha güzel. saçıma bakıyorum yatırdığım yer itibariyle solu daha güzel. sağıysa çok çirkin. şu an bile yüzümün sağ tarafına ışık vuruyor sol tarafı ise karanlık. o yüze 20 dakika baktım. belki daha fazla bi şekilde odaklanıp baktım öylece. gün içindeki ruh halimde işte böyle. İki karakterim iki ruhum var sanki siyah ve beyaz, iyi ve kötü gibi. mutlu gibi hissederken yüzümün sağ tarafı formuna aniden geçiş yapıp mutsuz kötü acı çeken birine dönüşmek... sonra sol taraf aktif olup canayakın enerjik olmak. bu geçişler o kadar bunaltıyor ki. tam bu sırada yüzümün sağ tarafının şarkısı amon amarth - first kill çalarken sol tarafın şarkısı 20 sene evvelden whitesnake - is this love geçişi oluyordu. hiçbir zaman tam bir bütün olamayıp iyi kötü mutlu mutsuz duygusal hissiz hepsini bir arada yaşayıp hiçbir kalıba sığamadım. belki de bir bütün tam bir şekilde ifade edilen varlık olamayıp iki yüzlü iki karakterli olduğum için sevilmedim. artık toplumdan sizden biri olmak istiyorum. sizin eğlendiğiniz yerlerde eğlenebilmek sizin sevip sevildiğiniz gibi biri olmak, sizin gibi insanlarla kaynaşıp onlara duygu besleyebilmek. İstediğim şey sadece bu.

Yorumlar

kafamihissetmiyorum
İçimde hiç tanımadığım insanlar var, onların çığlıkları , onların kahkahaları, onların istekleri, arzuları , hüzünleri , kayıpları, umarsızlıkları. en çok gece olur, günduzu düşünürsün, bazen yaptığına sen bile anlam veremezsin, ne gereği vardı ki ' kendini koyacak bi yer bulamazsın , bi akıma dahil olamazsın , ne tarz müzik dinlersn sorusuna bile onlarn asla tatmin olmadığı bi cevap verirken, kendini bir yere koymakla koymamak arasında gelgit yaşarsın. İçimde bi sürü ses var , bir dilenci çocuğun yırtık pantolonuyum diyor , sokakta simit satan adamn kavruk teniyim , çocuğunu kaybetmiş bir annenin gözyaşıyım, bazen akvaryumda yüzmeye çalışan bir maymunum. sen böyleysen boylesin. ben boyleysem böyle. biliyorum. bazen çıkamıyorsun içinden. boğuluyorsun, sanırım bu haala yaşadığını gösteren bir şey ve zihninin delik olduğunu da. sen böyleysen boylesin, ben böyleysem böyleyim..
foreveralone
böyleyken böyle olunca toplumla hicbir alakan olmuyor boyleysem böyleyim ama benden başka böyle yok. bu benim böyle olmamin bi sorun olduğunu gösteriyor. "normal boyle" insan olabilecek miyim sanmıyorum @kafamihissetmiyorum
kafamihissetmiyorum
toplum neden bu kadar umrunda ? ayrıca normalin tanımını yapar misin bana ? normal kime göre neye göre normal ? elbette herkesin senin gibi olmasını bekleyemezsin hiç birimiz eşit şartlarda aynı hayatları yasamiyoruz hepimizin algısı zeka düzeyi eğilimi farklı hepimizin hayattan beklentisi de farklı. bu kadar farklı şey varken nasıl aynı olmamızı beklersin , evet belırli bi ortalama vardır. onlara katılmak istediğini sanmıyorum yani o şekilde de mutlu olabileceğini sanmıyorum, çünki sende farkındalık denen şeyden var. bunu bilmezden gelemezsin, seni özel kılan şeylerin tadını cikartmaya çalış . sorunlu olarak görme kendini.. belki de sorun diğer insanlardadır ?
foreveralone
farkındalığının tadını tek başına nasıl çıkarabilirsin? 1 senem kaldı anlatacak bişey yok hayatımda o 1 senede zaten hiçbişey olmaz evde geçecek yine. ortalama dediğimiz kısım hayattan zevk alan kısım mesela arkadaşlarıyla bi kafeye gittiklerinde 1-2 günleri mutlu geçiyor bara gece kulübüne gidip eğlenebilen insanlar veya gün içersinde farklı uğraşları ilgi alanları var benim hiçbiri yok bu tabiki onları normal beni anormal yapar. toplumun umrunda olmasının sebebi bende mutlu olmak istiyorum @kafamihissetmiyorum
kafamihissetmiyorum
mutluluğunu buna bağlama. mutlu olabilirsin yeni insanlar tanı , seni iyi hissettirecekse sende git kluplere barlara, eğlenmene bak. ama bunların gecici olduğunu zaten göreceksin
hersey bittiğinde , o yatağa yattığında, yüzünün aynadan yansımasni gördüğünde , sen yine aynı sen.
kafamihissetmiyorum
bu arada hangi bölümdesin sen ?
foreveralone
bu dediklerini aynen uyguluyorum zaten. gelip geçici bunlar ama sadece bunlar değil ki hayattaki herşey gelip geçici biz bi organizmayiz ve zamanı geldiğinde ölüp gideceğiz. 40 yıl bi insanım dolu dolu geçiyorsa 18 senem kalmış en fazla ne kadar tat alabilirim ki hayattan? hepimiz için geçerli öleceğiz azot döngüsüne katkıda bulunacağız bari mutluyken ölelim. yeni insan tanımak için gerekli aktivite yok bende içe kapanık biriyken kendimi zorlayıp bi iki insanla tanışmışım. onlarda en ufak birşey sezsem yine moralim bozuluyor olmadi moduna giriyorum bu yuzumun sol tarafı sağ tarafı pek takmıyor zaten su dünya için ne ifade ediyorsun ki de mutlu olmak istiyorsun diyor bana arada o da haklı @kafamihissetmiyorum
kafamihissetmiyorum
aslında bir kelebeğin kanat cırpması bile dünyanın yarısını dolaşabilecek bir kasırganın oluşmasına neden olabilecegni düşünürsek , bu dünyada elbet sana gerek vardır , ve aslında , dünyayı evreni , daha fazlasını düşününce , kendimizi en merkezine koyduğumuz bu yerde bir nokta bile olmadığımızla tezatlik oluşturuyor gibi.yani hersey zaten çok karışık. fazla düşünme bence :)
foreveralone
evet. belkide yapacak uygulayacak hobilerim olmadığı için bu kadar çok düşünüyorum lise 4ten beri yaptığım tek şey düşünmek. 4 sene boyunca biseyler düşünüp kafa yorunca böyle oluyor demek ki @kafamihissetmiyorum
anonim
peki ya gerçekten kim olduğunu, hangi yanin sen olduğunu bilememek.... kendime atfettigim bütün o sıfatların gercek ben mi yoksa yapmaya cesaret edemediğim şeyleri örtbas etmek için kullandığım mazeretler zincirinin birer halkası mi bilememek...kendi ellerimle hazırladığım kafes suya gömüldü ve ben nasıl çıkacağimi bilemeşim. sürekli çevremde gördüğüm insanlarda bende olmayan şeyleri görüp anormal oldugumu düşündüm. kendime çeşitli adlar verdim. utangaç, içine kapanık, sessiz... hatta böyle olmamam gerektiği söylendi kaç kere. bunları değiştirmek istedim. diğerleri gibi herkesle iyi anlaşan gülen bir insan olmak istedim. ama sonra düşündüm böyle olmamak neden beni anormal yapıyor. neden çoğunluğa göre kendimize sıfatlar biciyoruz. @kafamihissetmiyorum dediği gibi sen sensindir ben de benim. bizi biz yapan bu özellikler. eğer gerçekten dediğin gibi biri olmak seni mutlu edecekse bu çoğunluğa uydugun için ya da sözde anormallikten çıktığın için değil gerçek seni buldugun için olacaktır. sadece yapman gereken seni ne mutlu eder bunu sormak kendine. eğlence, insanlar, kafeler mi? yoksa öyle olması gerektiğini düşündüğün icin, bunlar normallik kriterlerini oluşturduğu için mi seni mutlu edeceğini düşünüyorsun. ortada bir olması gereken varmış ve buna uymak zorundaymissin gibi düşünme. ben bunu yaptığım için hep kendimi suçlayıp geri plana attim. sadece mutlu olmaya bak. nasıl mutluysan öyle ol. kafanın rahat olması değil ama gerçekten mutluluk. o aynaya baktigin her seferde kendim için bir şey yaptım diyebilmelisin. çok klişe gelebilir ya da bos konusuyosun diyebilirsin ama su an bende kendime hep bunları diyorum. çünkü mutsuzluktan gerçekten yoruldum ve en azından bunlar birazcikta olsun yolumu aydınlatıyor.
kafamihissetmiyorum
kendine yeni bi hobi edinmek güzel olabilir 😊
foreveralone
@kafamihissetmiyorum mesela sen ne yapıyorsun gün icinde? @anonim_bayan boş filan konuşmuyorsun hatta senle aynı düşüncelere bende sahibim. ama sonra dedim ki olmuyor abi. yani toplum dışında olup sevilmeyen bi insan oldugun zaman gerçekten mutlu olamıyorsun önceden olabildigimi sanırdım hatta nasıl böyle olabildin banada ogret diyen insanlar. ama aslında yaptığım hiçbirşey sadece umursamazlık umursamayarak nereye kadar gidecek bu hayat akıp geçiyorken neden dışarda kaldım ben diye soruyorum kendime söylediklerini gerçekten yaptığım için böyleyim zaten. yani "eğlence insanlar kafeler" derken ben zaten bunlarla mutlu olamıyorum kafa yapım farklı keşke farklı olmasa da bu kadar basit şeylerle mutlu olabilseydim anlamında yazdım ben. gün içersinde karşına çıkan 10 insandan 9u gibi olmak istiyorum sıradan bi insan olmak istiyorum gerekirse gerizekalı olmak istiyorum
nickbulamayananonim
şu an kendi kendimle konusuyormus gibi hissettim. surdan yola çıkalım. sevmediklerini ya da yapmadıklarını bir yana bırak. neleri seversin? nelerde kendine gerçekten güvenirsin? böyle büyük şeyler değil kastettigim. sonra buna yönelik neler yapabileceğini düşün. hani demissin ya lise 4 ten beri düşünüyorum diye. bak düşünmede iyisin. bunu kullan mesela. çevrende gördüğün seni rahatsiz eden şeyler hakkında çeşitli çözümler düşün. ya da @kafamihissetmiyorum dediği gibi hobi boyutunda neyi yapmak isterdim, neyi yapabilseydimi dusun. harekete geç. 1 senem kaldı zaten evde de bir şey olmaz deme."yeni insan tanımak için gerekli aktivite yok" "su dünya için ne ifade ediyorsun ki de mutlu olmak istiyorsun" o zaman bu söylediklerinin aslında doğru olmadığını görmeye baslarsin. aktiviteni yarat. yavaş yavaş da olsa bir şekilde insanlara en azından kapini aralamaya çalış. olup olmaması senin suçun değil. benim gibi korkma bundan. söylemesi kolay diyeceksin belki ama en azından senin bunları yapmaya cesaretin olduğunu düşünüyorum.o yüzden yalnızlığın kaderinmiş gibi düşünme. bu arada gerçekten merak ettim. seni mutlu eden şeyler neler?
foreveralone
@nickbulamayananonim mesela ben gezmeyi çok severim mesela bi dostum olsa bana kalk gidiyoruz dese "hadi" cevabını alır direk. bilim teknoloji bunlarla uğraşmayı çok severim. astronomi manyağıyım ben. mesela bi sevgilim olsa sabah akşam belgesel izlesek derdim. anime izlemeyi de severim. gerçek bi dostum veya gerçekten seven biri olsa herşeyi yaparak mutlu olabilirim aslında. bisiklet sürsem bile olur. hayvanları aşırı seviyorum belki insanlarla hayatımızda karşılıklı olarak yer edinemediğimiz için olabilir. ama tek kaldığımda öyle olmuyor o yüzden hiçbirşeyi tek yapmak istemiyorum. yalnız kaldığımda sürekli içiyorum mesela o iç sesimin yoğunluğu boğuyor beni. İnsanların en ufak samimiyetsizliğini gördüğümde soğuyorum zaten kimseyi bulamıyorum ortak olacak. aslında hepsi bu "sevgi" olayından geçiyor. ve gerçekçi biriyim ben objektifim başta kendim çok eksik biriyim. dışardan baksam bende kendimi sevmezdim diyorum bu konuda da suçlamıyorum tabiki insanları. yurtdışına gidebilsem oradaki düzene ayak uydurduktan sonra mutlu olabileceğimi düşünüyorum.
nickbulamayananonim
kendine ortak olacak insanı bulabilmen için insanlari tanımaya çalışmalisin. burdaki tanımak öyle ayaküstü ders arası muhabbetleri değil. gerçekten tanimaya çalış. her insanın dışarıya gösterdiği yüzüyle ic dünyası aynı olmayabilir. onlara senin "dostun" olabilme şansını ver. bütün gardını indir demiyorum sadece birazcık. sana ulasabilmelerini sağlayacak kadar. bunu yapıp yapmadığını bilmiyorum ama en azından daha az gözlem yapıp insanlara yaklas. sana olan tavırlarını kişisel algılayıp kimsenin seni sevmeyecegi/sevmediği fikrine kapılmamaya çalış. ben hep öyle düşündüm ve çoğunlukla yanıldığımı gördüm. çünkü hiç kimse senin kendi hakkındaki düşüncelerin kadar acımasız olmuyor sana. İnsanlar değil iç sesin sana düşman oluyor aslında. biliyorum dediğin gibi insanı bulmak çok zor ve yorucu bir süreç ama sen insanlara ne kadar sans verirsen o kadar kolaylaşır. en basitinden ilgin olan bütün o konularda girişimlerde bulunup ortak ilgilerinizin olduğu insanlari bulursan bu asama senin için daha az sıkıntı verici olur. çünkü o çevrende gördüğün "basit şeylerle" mutlu olan insanlar sana bir yerden sonra can sıkıcı gelmeye başlıyor. yanlış da dusunuyo olabilirim ama en azından benim yaşadığim bu. evet bunlari söylemek gerçekten cok kolay ve ben en sinir oldugum şeyi yapmisim ama aynı durumda olan biri olarak görebildiğim çıkış yolu bunlar ve başka nasıl ifade edebilirim bilemedim.
foreveralone
bu zamana kadar insanlara hep ben adım attım artık ben yoruldum onlar adım atmalı artık. gerçi ölmemize ne kadar kalmış dert yapmıyorum bi yerden sonra içimdeki gençlik heyecanıda ölüp gidecektir zaten. şu anda başka bi ruh halindeyim yazımla şu an ki düşüncem uymuyo galiba yine form geçişi yaşıyoruz. düşüncelerin için teşekkürler @nickbulamayananonim