anonim
akşam okuldan dönerken eve geldiğinde dışarıdaki kalabalıktan evdeki tenhalığa geçtiğinde fark edersin. kimse bir şeye dokunmamış kahvaltıdan kalan tabak bardak her şey duruyor. arayıp yanına gidebileceğin bir dostun yok. birilerine anlatmak isteeiğin cümleler olaylar sıralanırken anlatacak kimsen yok. İşte o an yalnız olduğunu anlarsın. akşam oluyor bi yemek yapayım da tavadan yerim ekstra bulaşık çıkmasın.

Yorumlar

alone4ever
yalnızlık gittikçe sarar sarmalar.
önce çay demlemeyi bırakırsınız, nefret ettiğiniz poşet çaylardan içersiniz.
türk kahvesini daha az içersiniz.
başlangıçta artar sigara sayınız, sonra o bile daha az girer anlarınıza.
anılarla boğuşup, eski sevgililileri, eski arkadaşları düşünürsünüz. çok sevdiğiniz rakının bile artık tadı bozulmuştur sanki...

yalnızlığın şanıdır, çıkıp şehrin kalabalık bir caddesinde yürür, parka oturur sigara içer insanları izlersiniz. "neden bu kadar gülüyor lan bu insanlar" diye düşünüp, sonra bencilliğinize kızarsınız.
(alıntıdır)