foreveralone
çoğu insan ailesinden ayrıldığı için huzunlenerek geldiği üniversiteye ben güle oynaya gelmistim. çünkü hayatimi değiştirmek için onumde ki tek fırsat buydu. durduk yere yurtdışına çıkıp farklı hayat kuracak param yoktu. dershane ev dershane ev arası geçen bi hayat düşünün. İstisnai bi durum yok böyle. o kadar bunalıyorsun ki derste çalışmıyorsun zaten. meslek haricinde geçmişin izini atıp yeni insanlar tanıyabilme firsatimdi bu. İlk gün hangi araba nereye gidiyor bilmediğim için e1'e para verdim geçmiyor demişti. r11'e para uzattım para geçmiyor demişti ne güzel dedim lan para samsuna gelmemiş heralde diye. ama en çok bunlar sokuyor bize yola verdiğim paraya monster laptop alırdım şimdiye. yine e1 denk geldi tabi kartım yok abinin biri parayı verdi zorlamama rağmen almadi bide çok küçük gosterdigim için çocuk mu sandı acaba bilmiyorum. herneyse orda dedim ki burda iyi insanlar mutlaka var, olmalı. o paramı verip sanki sen ogrencisin gibisinden bakıp paramı almadığı olayı hiç unutmam. ona olan borcumu tramvay durağında başka bir dedeye ödeyerek hallettim. ama bu benim üniversite hayatımda gördüğüm ilk tek iyilikti diyebilirim. çünkü gerisi yine okul ev okul ev liseye dönmüştü. tek mutluluğum aşık olduğum kız evlenmiş ve bir çocuğu olmuştu. nişanlandığını öğrendiğimde o kadar rahatladim ki sevgi kalmadı sanki içimde hiç acimadi canım. ama şarkıların anlamlı gelmediği bi hayatta pek yaşanılası değil. kafanı buğulu cama koyduğunda insanların gözünün önünden film şeridi geçerken senin gördüğün tek şey buğulu cam oluyordu. İnsanlar gibi duygular yaşamıyorsun veya haykıramıyorsun. yaşam enerjin dahi olmuyor tepkisiz tepkisiz evet/hayır yaşantısı yaşıyorsun. bu kadar hayal dünyası geniş bi insanken ne olmuştu bana böyle ilkokul arkadaşlarının soyadlarını unutmayan en ufak detayları hatırlayan ben yeni tanıdığım insanların bile isimlerini unutuyorum nerdeyse hayatımın 3 yıl öncesine kadarı var gerisi formatlanmisti. hic birşey hatırlamıyorum. hayatımda sevdigim kadın haricinde uzun süre hiç ağlamadım ama bu gece ağlamak istiyorum birinin omzuna kafamı koyup ağlamak istiyorum içimdeki boşluk hissini belki gozyaslarim doldurur. sitede ki sevdigim birinden öğrendiğim bi gruptan şarkı birakiyorum. the goo goo dolls - here is gone

Yorumlar

kayipgalaksi
İşte forever bu insanlar bizi hep yanlış anlıyorlar. bizim suçumuz ne :d etrafımızda bizi anlayan olmadığı için bizde kendi kabuğumuza çekiliyoruz, toplumdan uzaklaşıyoruz sonra suçlu yine biz oluyoruz. böyle bizim gibi düşünen birkaç güzel insan olsa çevremizde ne güzel olurdu :) ama yok işte. veya biz göremiyoruzdur. bilemiyorum. bu gece beynim çok şey düşünüyor. toparlayamıyorum ne yazık ki :)