anonim
nasıl başlasam nasıl anlatsam bilmiyorum. kendimi hiçbir zaman affetmedigim bir sey yaşamıştım ıkı yıl once. acısı hıcbır zaman azalmayan yıllar gectıkce unuturum belkı dıye dusunup ama yakamı bir turlu bırakmayan..
ikı yıl once 7 yıllık bır ılıskım vardı. cok sevıyordum herkesten farklı oldugunu dusunuyordum, herkesten farklı oldugumu dusunuyordum. bır geceye kadar...
bır gece arkadaşlarımızla rakı balık yaptık. sonra donuste bir arkadasımız arabasıyla ben ve ev arkadaşımı eve bırakmayı teklıf ettı. sonra araçtan inerken bana sen kalır mısın 5 dk dedı. kaldım arkadaşım gitmisti. bana acıldı .sok olmustum sevgılım oldugunu bılıyordu. onu kırmadan tekrar anlattım sonra ıstemedıgım bir sekılde benı opmeye kalktı ve başardı. sok olmustum. ne yapacagımı bılemedım . arabadan kosarak ındım ve eve gıttım. aradan ıkı yıl gectı ve ben bunu sevgılıme soylemedım. ona bakarken vıcdan azabı cekıyordum. ayrılmak ıstedım defalarca ama ayrılamıyordum ya o bırakmıyordu ya ben onu bırakamıyordum. derken derken derken gecen gece onun benı aldattığını ogrendım kendı ıtıraf ettı. ve tam ıkı yıl once. ve ben kızamadım kırılmadım sadece kendı kendıme salak salak guldum. bu kader mıydı ? yoksa kaderın bana oyunu mu ?

Yorumlar

anonim
kader insanının sevgilisinden birşey saklamasına engel değildir.sende sevgi yokmuş saklamışsın ama hiçyoktan vicdan varmış onda sevgide vicdanda yokmuş aldatmış. sen dünyanın en iyi insanı olsan sevgiline en ufak yanlış yapmasan dahi o çoçuk seni aldatırmış. sevmiyormuş seni bunu öğrendin seven adamın kafasına silah dayanın yinede aldatmaz çünkü.