bazen çok kaybolmuş hissediyorum.kimseye, hiçbir yere,hiçbir şeye ait değilmişim gibi gelir. hayallerimden, planlarımdan, isteklerimden, korkularımdan, yaptıklarımdan hatta kendimden bile şüphe duyarım. ne yöne sapacağımı, kime gideceğimi, neyi isteyeceğimi, neyin hayaliyle oradan oraya savrulacağımı bilemem. kafamın içinde düşünceler çatışır,beynim iptal olur. biliyorum herkes yaşıyor bu durumu,bu çıkmazları. siz işin içinden nasıl çıkıyorsunuz, tavsiyeleriniz nelerdir 😯😯

@ikizler öncelikle tavsiyelerin için teşekkür ederim.kahvemi,kulaklığımı alıp terasa çıkarım böyle zamanlarda.düşünürüm her şeyi,o kadar çok düşünürüm ki bazen başım ağrımaya başlar.böyle düşünmek beni rahatlatır,huzur verir.bir de ağlayabilsem tam olacak ama ağlayamam ben hiç neden bilmiyorum.yazmak konusuna gelince sürekli yazıyorum zaten elimden kalem kağıt eksik olmaz kafamda ne varsa kağıda geçer bir anda.bu da bana dinginlik verir.bahsettiğin dayanan noktası ise daha önce düşünmediğim bir şeydi.şimdi düşünüp dayanak noktami bulacağım ve kötü zamanlarimda bununla kendimi motive edeceğim.kesinlikle iyi fikir 👍👍 son önerine gelince bu bana biraz zor geldi.insanları kırmaktan korkan bir insan olan ben öylece sen beni olumsuz etkiliyorsun seni hayatımda istemiyorum deyip cikaramam ki 😯😯