çok zor günler geçiriyorum kaybedecek hiç bir şeyim yok. her yolu denedim şimdi de bunu deniyorum . o kadar yabanileştim ki ailemden bile kopmuşum. odamdan çıkmayalı salondan görünen inşaata iki kat çıkmışlar. sahura kadar oturup yemeden yatıyorum. İftar desen iki lokma zor geçiyor boğazımdan. en büyük zevkim yemek yemekti artık işkence haline geldi. en korktuğum şey yalnızlıktı. şimdi insanlarla konuşmaya korkuyorum. hiç memnun değilim halimden ama ne yapacağımı da bilmiyorum. bütün bunlar kendiliğinden olmadı tabi var sebepleri . ama önüme bakmak istiyorum artık var mı söyleyecek bir çift sözünüz?

var. dünyanın adaleti şahsen seviniyorum

2 yorum daha var, göster