ilahiyatci
belki "gerici" "yobaz" falan gibi düşüncelere kapılabilirsiniz bu söyleyeceklerimden sonra ama ben yinede söyleyeceğim. kaçınız inanıyor, kaçınız inançsız bilmiyorum ama ben inanan birisi olarak allah'ın yasakladığı şeyleri (en başta da "yasak ilişkileri") yaptığımız için bu durumda olduğumuzu düşünüyorum. kendimi de bu durumdan tenzih etmiyorum. allah'ın bize "yapma" dediği şeyleri yaptığımız için mutsuzuz ve yaptıkça da mutsuz olmaya devam edeceğiz. eskilerin yıllarca süren evliliklerine imrenerek bakarken "acaba sırları ney" diye düşündünüz mü hiç? eskiden "sevgili, flört, bilmem ney" var mıymış? çok sevip aşkından öldüğümüz kişiler gün gelip arkasını dönüp gidince acı çekiyoruz. peki hiç düşündünüz mü yaşanmışlıklar olmasaydı bu denli acı çeker miydik? kendimi tam olarak ifade edemediğimi de düşünüyorum ama biraz olsun düşünmeye sevk etmek istedim umarım yanlış algı oluşturmaz

Yorumlar

dimitri
bence eskilerin böyle uzun ilişki yaşamlarının sebebi biraz mecburiyetten. şimdi çevremdeki evlilelere bakıyorum özellikle 40 yaş üstü. aralarında çok iyi bir iletişim olduğu söylenemez. kendi anne babamdan biliyorum. nerdeyse birbirleri ile hiç konuşmuyorlar, ortak yaptıkları hiçbir şey yok, beraber dışarı gezmeye bile gitmiyorlar. ama ikiside birbirini bırakıp gidemez çünkü birbirlerine muhtaclar. tabii birazda yetistirilme tarzları buna mecbur kılıyor. bu uzun ilişki meselesine eski-yeni açısından değilde birlikte birseyler yapabilme hayata karşı beraber göğüs gerebilmek açısından bakmak gerekir. çok iyi anlaşan senin deyiminle "eskilerimiz" de var ama oran olarak çok az kalıyor maalesef. yasanmisliklar olmasa bu kadar acı cekmezdik bu konuda sana katılıyorum. maalesef günümüzde herkes birbirinin eski sevgilisi durumuna geldi, kimsenin kimseye güveni kalmadı.