omü dedikodu ahalisi toplanın hele...
bu sozlerim size.....
geçen yıl bu zamanlar hayatımın en berbat dönemini geçirmiştim. söze böyle başlayınca bu sene harika gibi algılanabilir. değil maalesef ama bi fark var ne mi var geçen sene ne mi oldu? anlatayım kısaca. haziran 1 de kız arkadasım beni terk etmişti. ama öyle sıradan biri degildi. çok fazla sevgilim olmuştu kimseyi kırıp incitmeden ayrilmistik hep. çocukken birine aşık olmuştum ondan sonra kimseyi bu kadar sevemem sözünü çiğneten kadındı o. bir daha aşk kapısından bu denli mutlu gecemem dediğim günü iyi ki haksız çıkaran insandı o. her neyse hayatinizda hiç birini anlam koyulan tüm kavramlardan daha çok sevdiniz mi bilmem ama ben sevdim ve inanın onun bir anda gidisi mahvediyor insanı. sudan çıkmış balık az kalır onun yanında. onsuz bi hayat nasıl geçtiğini hatirlayamadan önüme bir sürü finaller butler geldi cebimde 5 kuruş para yokken. ustelik yetmedi yurttan da atildim. ailemle de aram bozuktu. kısaca anlayacağınız yapayalnız kalmistim. dostlarım mi ne yaptı bir dost ne yaparsa canınızı yakarsa onu yaptı. kendin ayağa kalkmalisin dediler. sagolsunlar hayat zaten bana 13 yasımda bunu öğretmişti bana tekrar hatırlattılar. toparlanmaya çalıştım yorulmustum yıpranmıştım. her şey bitti demekten zor aldım kendimi. o günlerde dedikoduya takılmaya başlamıştım. ve surekli buraya yazmaya başlamıştım. beni hiç tanımayan insanlar beni dinliyor dertlerime ortak oluyorlardi. dostlarım yapmazken bunu dedikodu ailesi yapmisti. sizleri tanımasam da. görmesem de iyi insanlar siniz vesselam. şimdi gelelim bu yila. geçen yazdan sonra zar zor topladım kendimi. ve bu yıli normalde uni deki son yilim olması gerekn bu yıli bitkisel hayatta gibi geçirdim. kötü değildim çok sukur ama kötü olmamak için iyi olmaya korkar gibiydim. birkaç guzel insanla tanıştım yazmaya kitaba şiire gönlünü vermiş insanla dergi çıkarıyorlardı bende onlara katıldım aralarına girdim bi aile oldum onlarla. hatta şiir gecesi filan duzenliyoruz haftasonlari tatlı bir kitap cafeleri var orda. şimdi ise okulum uzadı bir yıl ve yapayalnız hissediyorum. aslına bakılırsa geçen seneden daha kötü durumdayım. aileme okulun uzadığını söylemedim ve birsuru borcum var. zaten elva mi bekliyorum adressiz hesapsız. ama geçen yıldan bir şey öğrendim sizlerden bir şey öğrendim bu hayatta yapayalniziz her zaman, bazıları yalnizligimiza eşlik eder arada o kadar. sizler benim için yalnizligimi paylaştığım güzel insanlar iyi ki varsiniz :)sikmayin canınızı dertler ne kadar büyük olursa olsun bir yol bulunur illa ki. yalnizliginiza aldığıniz insanları iyi seçin yeter :) hepinizi seviyorum.

umarım yazarken, içini dökerken bir nebze olsun rahatlıyorsundur. zaten birilerinden birşey beklemek, yapılan en aptalca olaylardan başka birşey değil. arkadaşlarına gelince 'dostluk' kavramından soğudum, inanmıyorum. senin yazını okuyunca, daha çok emin oldum kendimden. ya da herşeyde, kendimden pay aradığımdan dolayıdır :d sevgilin terketmiş olabilir, dostların var derdim ama o da yok ve varsın olmasın. herşeyden üstün neyin ne olduğunu bilen allah var, yeterli... zaten insanın, kendisinden başka dostu olabileceğini düşünmesi bile gereksiz ama hadi hayırlısı. borçları nasıl yaptın, işe girip çalışma gibi bir imkanın var mı yaz tatilinde yani şu sıralar. eğer varsa, iş bul çalış varsın bir senende gitsin. borçlarını kapatamasan bile, aza indir. emek ettiken sonra gerisi gelir. okul durumuna gelince, moralleri düzgün olduğu zamanı yakalayıp, söylersin diye umuyorum. tabi işin içinden sıyrılır mısın orası tartışılır. ama umarım kolay atlatırsın bunuda. okulun uzamış ama olsun. vardır herşeyde bir hayır, belki bu berbat geçirdiğin senenin telafisidir, kim bilebilir ki... allah'a emanetsin.

2 yorum daha var, göster