anonim
sen gittiğinden beri yabancılaştım bu şehre. sokaklarda dalgın dalgın yürüyorum. şimdi de uyuyamamış pencereden hep oturduğumuz yere bakıyorum. eskiden seninle yürüdüğümüz yerler hala yerli yerlinde. bir sen yoksun. gömmüştüm ben acımı. ya da gömdüğüme inandırmıştım kendimi. bu şehir büyük geliyor artık bana. eski anılarımızı unutmaktan korkuyorum. bu hayatı terk ettiğin gibi hayallerimi terk etmenden korkuyorum. sesini özledim biliyor musun? gülüşünü.. söyleyemiyorum kimseye. İçimi içime döküyorum, sığmayınca da sağa sola yazıyorum. aklıma ansızın gelişlerini kaldıramıyorum artık. güçsüzlüğümü kabullenmek istemiyorum. fotoğrafın var elimde, birde senden kalan bir bileklik. kokun var üzerinde. sen kokuyor.. her yerde seni arıyorum. o kadar alışmıştım ki varlığına, yokluğuna alışamıyorum.

Yorumlar

sismanveofkeli
yazının başını okuyunca nedense aklıma grup vitamin'in bir parçası geldi. gökhan semiz'in vefatı sonrası onun için yapmışlardı.

"bu sabah yine her sabah ki gibi sıkıldım İstanbul'dan
moralim bozuk, cereyan kesik, hele bir de sen yoksun ya,
çok yazık"